把盏将离日,翻思执手初。酒香当午月,花气袭轻裾。
潇洒如君少,疏狂似我无。平常畏言别,今别复何如。
贞女耻自媒,大儒耻自衒。古人藏岩穴,贤声动州县。
安车聘不出,明王犹北面。季代重制科,词章罗英彦。
士气日以靡,士心日以变。四方窃名流,被褐来畿甸。
滥刻诗与文,彼此相夸诞。朝暮马厩中,欲乘阍吏便。
东阁与西掖,千金重一见。是曰通声气,不惜身卑贱。
有时关节灵,凤池叨首荐。得意骄后生,衣钵相流传。
亦有不得志,奔竞日云倦。譬彼倚市门,色衰遭人谴。
穷通由彼苍,岂必事攀援。徒丧廉耻心,千秋污笔砚。
不见韩范辈,浩气留书卷。
悬崖结屋层层阁,眺远开窗面面峰。
云起半天齐碧瓦,风生万壑响长松。
御榜今朝至,见名心始安。
尔能俱中第,吾遂可休官。
贺客留连饮,家书反覆看。
世科谁不继,得慰二亲难。
箨龙何用更横空,一线长绳引水通。顷刻能周清净供,汉阴端谢桔槔功。
小驻人间七十秋,沧桑几度不关愁。到来咫尺蓬瀛路,万里沧波一叶舟。
石压笋斜出,谷阴花后开。
挟策自羽龄,周览南华书。茫然访道志,欲驾将焉如。
朅来南华道,始识其故墟。尘迹寄委蜕,万事同蘧庐。
想其为吏时,傲世乐有馀。天地等毫末,轩冕同锱铢。
三公礼荜户,万乘尊褐夫。去古邈已远,浇风日沦胥。
得丧嚇腐鼠,怒悦纷众狙。材否笑鹜雁,断续伤鹤凫。
钓台已湮没,漆城称荒芜。恨不见斯人,逍遥与之俱。
还淳以反朴,抚俗归黄虞。神交付恍惚,日暮犹踌躇。
秋风袅袅雁飞初,千里京华一纸书。史馆声名綦叔厚,文园消渴马相如。
扁舟半夜难乘兴,杯酒经年叹索居。久阙报章非为懒,颍滨无计觅双鱼。
宦海已倦游,言归谢华膴。投簪返故园,经营成别墅。
依冈构丘壑,高低辟花圃。涉趣有余欢,亭轩便容与。
林野娱清旷,看云倚杖拄。虑澹轻外萦,山居胜绾组。
往时牧巴中,廉能用勤补。兹脱世网羁,恬适情无岨。
我钦芝林翁,肥遁完出处。游赏戾息园,佳景凭挹抒。
培植缅旧德,慈孙能述祖。进退获居安,结庐爰得所。