大元不杀文丞相,君义臣忠两得之。义似汉皇封齿日,忠于蜀将斫颜时。
乾坤日月华夷见,海岭风霜草木知。只恐史官编不尽,老夫和泪写新诗。
岁暮崔寒景,凄然自掩扉。眼花看字小,身瘦觉衣服。
异地人情薄,家乡鱼雁稀。一心无著处,空复忆庭闱。
望入青峦驿外楼,风烟迷目使人愁。嗟谁杳杳云中鹤,愧尔翩翩江上鸥。
斗酒笙歌聊说剑,宦情天地只虚舟。汀兰岸芷犹相待,逝水无声尽日流。
侠客重恩光,骏马饰金装。瞥闻传羽檄,驰突救边荒。转战磨笄地,横行戴斗乡。将军占太白,小妇怨流黄。騕褭青丝骑,娉婷红粉妆。一春莺度曲,八月雁成行。谁堪坐秋思,罗袖拂空床。
春海镜长天,青郊丽上年。林光虚霁晓,山翠薄晴烟。气暖禽声变,风恬草色鲜。散襟披石磴,韶景自深怜。
南山石嵬嵬。
松柏何离离。
上枝拂青云。
中心十数围。
洛阳发中梁。
松树窃自悲。
斧锯截是松。
松树东西摧。
特作四轮车。
载至洛阳宫。
观者莫不叹。
问是何山材。
谁能刻镂此。
公输与鲁班。
被之用丹漆。
熏用苏合香。
本自南山松。
今为宫殿梁。
神鸾栖高梧,爰翔霄汉际。轩翼飏轻风,清响中天厉。
外患难预谋,高罗掩逸势。明镜悬高堂,顾影悲同契。
一激九霄音,响流形已毙。
骥子局且鸣,铁阵与云平。汉家嫖姚将,驰突匈奴庭。
少年斗猛气,怒发为君征。雄戟摩白日,长剑断流星。
早出飞狐塞,晚泊楼烦城。虏骑四山合,胡尘千里惊。
嘶笳振地响,吹角沸天声。左碎呼韩阵,右破休屠兵。
横行绝漠表,饮马瀚海清。陇树枯无色,沙草不常青。
勒石燕然道,凯归长安亭。县官知我健,四海谁不倾。
但使强胡灭,何须甲第成。当今丈夫志,独为上古英。
仙岩瞰海涵真迹,古来却有人能识。舟行往来渺茫间,帆影分明印岩石。
潮生恶浪翻鱼龙,潮平千里如鉴空。夜深明月浸波底,隐映真如罨画中。