竹多千亩馀,卖竹济贫儒。
门掩圭峰影,楼添鄠县图。
蜗涎缘栋有,鹤迹入泉无。
终约重来此,相邻卜养愚。
荣虽同雨露,晚不怨乾坤。
五色中偏贵,千花后独尊。
馨非惭黍稷,采合胜蘋蘩。
蛱蝶寒犹至,鹪鹩静亦存。
味堪资玉铉,光欲夺金樽。
带雾丛犹密,经霜艳更繁。
砌虫亲有路,梁燕识无门。
薜荔宜求友,茱萸好结婚。
栽培劳婢仆,服食教儿孙。
易把方先哲,难为继后昆。
败莎承亚朵,落叶拥纤根。
虽异皇家瑞,宁孤白帝恩。
延龄仙诀著,应候礼经言。
不与群芳竞,还如我避喧。
高高华亭,有鹤在屏。削玉点漆,乘轩姓丁。
暮云冥冥,双垂雪翎。晨光炯炯,一直朱顶。
含音俨容,绝粒遗影。君以为真,相期缑岭。
相悲得成长,同是外家恩。旧业废三亩,弱年成一门。
城开山日早,吏散渚禽喧。东阁谬容止,予心君冀言。
霄汉正联飞,江湖又独归。暂欢同赐被,不待易朝衣。
山雨迎军晚,芦风候火微。还当宴铃阁,谢守亦光辉。
相识少相知,与君俱已衰。笙镛新宅第,岐路古山陂。
学道功难就,为儒事本迟。惟当与渔者,终老遂其私。
苍苍枫树林,草合废宫深。越水风浪起,吴王歌管沈。
燕归巢已尽,鹤语冢难寻。旅泊彼何夜,希君抽玉琴。
早年讲学似河汾,晚岁眈元异子云。莫怪临风齿牙落,乾淳一老已邱坟。
敢云自靖答君亲,兀兀沧桑劫后身。不信前车阵覆辙,未应先觉损天民。
海内依怙王文祖,五经纷纶井大春。正待中流同击楫,相看未分过江人。
旧日交亲原不薄,他生怨悱便何如。人间夭枉兼常痛,肠断丁三数纸书。