半额微黄金缕衣,玉搔头袅凤双飞。从教水溅罗裙湿,还道朝来行雨归。
古貌宛休公,谈真说苦空。应传六祖后,远化岛夷中。
去岁朝秦阙,今春赴海东。威仪易旧体,文字冠儒宗。
留学幽微旨,云关护法崇。凌波无际碍,振锡路何穷。
水宿鸣金磬,云行侍玉童。承恩见明主,偏沐僧家风。
别路风光早,江南芳草天。人心似春色,千里逐君船。
鸡声出谷口,乔木带山家。村落霁春雨,野风开杏花。
蜗庐虾菜饭,石鼎枣芽茶。爱尔田间味,清谈到日斜。
君反湓水侧,我归雉水头。两水虽异源,共入大江流。
江流亦何永,川流殊不息。汪洋指东海,各努奔赴力。
双旌淩风翔,桂棹亦已整。福星方北移,欲挽何由请。
万姓送河干,将语气先哽。盛德所感孚,捷若形与影。
况辱知遇深,怅惘安能屏。贱子苦疏放,天性刚且鲠。
读书偶一得,狂论倏然骋。往往遭俗嫌,弃掷如顽矿。
惟公加拂拭,每见首辄肯。推心置腹中,信任无与并。
俯仰阅三年,泄沓绝俄顷。四知惕暮夜,清慎过杨秉。
中厨告炊断,淡漠付微哂。债累已钜万,心犹切悲悯。
嗷鸿未安辑,焦劳忘食寝。临去重踌蹰,迂驾将往省。
爱我逾骨肉,针砭复时领。谓子清无私,干局更开敏。
惟虑性孤介,或至招尤眚。有学贵有养,气暴须自忍。
我亦献刍尧,愿公屡閒静。坎坷讵易平,沈酣本难醒。
施为有次第,未可一时并。精神虽富有,太竭后必窘。
加飧慎摄卫,古语亦甚炳。公稍颔其颐,子言固当谂。
良玉不厌砥,良弓不厌檠。临别相赠言,此义百代准。
引领睇江云,寸衷常耿耿。
坐卧常携酒一壶,不教双眼识皇都。乾坤许大无名姓,疏散人中一丈夫。得道高僧不易逢,几时归去愿相从。自言住处连沧海,别是蓬莱第一峰。莫厌追欢笑语频,寻思离乱好伤神。闲来屈指从头数,得见清平有几人。
柳湿征衫晚出关,荒城古雪剑花寒。
西风漠漠龙沙路,马上青山带醉看。
折花逢驿使,寄与陇头人。
江南无所有,聊寄一枝春。