登楼一南望,淮树楚山连。见雁无书寄,归吴定此年。
苎萝山下如花女,占得姑苏台上春。
一笑不能忘敌国,五湖何处有功臣。
万乘凄凉蜀路归,眼前朱翠与心违。
重华不是风流主,湘水犹传泣二妃。
严妆垂玉箸,妙舞对清风。无复君王顾,春来起渐慵。
歌咽新翻曲,香销旧赐衣。陵园春雨暗,不见六龙归。
苧萝山下如花女,占得姑苏台上春。一笑不能忘敌国,五湖何处有功臣。
缅想封唐处,实惟建国初。俯察伊晋野,仰观乃参虚。
井邑龙斯跃,城池凤翔馀。林塘犹沛泽,台榭宛旧居。
运革祚中否,时迁命兹符。顾循承丕构,怵惕多忧虞。
尚恐威不逮,复虑化未孚。岂徒劳辙迹,所期训戎车。
习俗问黎人,亲巡慰里闾。永言念成功,颂德临康衢。
长怀经纶日,叹息履庭隅。艰难安可忘,欲去良踟蹰。
春风颇清识,评议登草木。燕麦与菟葵,种种承标目。
如何桃李姿,结根滞空谷。我将俎豆之,折泄恐不欲。
君且为此情,吾亦未免俗。
陇底悲笳引,陇头鸣北风。一轮霜月落,万里塞天空。
戍卒泪应尽,胡儿哭未终。争教班定远,不念玉关中。
恃险不种德,兴亡叹数穷。石城几换主,天堑谩连空。
御路叠民冢,台基聚牧童。折碑犹有字,多记晋英雄。
空山万顷海云收,一水中间带石流。日暮无端风乍起,萧萧犹自使人愁。