日暮怜君至,相看鬓欲丝。
佛灯欣上早,僧饭喜过迟。
同病悲前事,连床问后期。
可怜霜霰近,疲马向京师。
孤舟春别万花西,云淡山青水满溪。
料得客愁何处是,绿阴官舍听莺啼。
遨游京国岁华侵,一命南还雨露深。
囊里尚存言事稿,床头已尽结交金。
晚云零落同官况,秋水微茫乱客心。
到郡总知怀故旧,地遥无雁寄新吟。
翰墨精神全魏汉,文章波澜似春秋。
可是中州著不得,江南已远更宜州。
骑驴登县门,屑屑复何言。
留馆竺干舍,屡携梅福樽。
凶荒岐路梗,冰雪岁时昏。
明日别君去,依然蓬迹奔。
月暗潮又落,西陵渡暂停。村烟和海雾,舟火乱江星。路转定山绕,塘连范浦横。鸱夷近何去,空山临沧溟。
送君鲁郊外,下车上高丘。萧条千里暮,日落黄云秋。
举酒有馀恨,论边无远谋。河源望不见,旌旆去悠悠。
清露初生红蓼秋,爽风先到木兰舟。
钓丝不捲波痕稳,梦入芦花数白鸥。
乱余野老哭,天地黯然愁。
绝爨吹磷火,颓垣凑髑髅。
梦依荐黍定,家对旅葵秋。
尚有征租吏,频从白屋搜。
八月高飙天上来,胥江叠浪如山堆。伍相扬威不可触,秦皇当渡空徘徊。
雷驱雪拥洪涛起,北赭南龛愁对峙。白马疑奔练影中,素车隐动鞞声里。
鸱夷之器未飘风,属镂之铓尚吐虹。野麋才入夫差苑,蔓草旋生句践宫。
吴亡越霸期须度,独有灵胥难霁怒。涌势常愁地轴翻,倾波若向天关注。
胥江涛险有如此,不烦铁锁沉江底。饮马谁教水伯逋,控弦谁使阳侯徙。
吁嗟乎巨壑填盈精卫石,朝可枯潮夕枯汐。兰亭夜抱冬青枝,累累之涕不可绝。