有物象两仪,外圆内还方。圆为智之用,方为义之藏。
体用两不颇,蔚兹金玉相。缘形发幽契,旨趣回河光。
灵禋间俎豆,明德昭膻芗。所以圣作制,礼荐登庙堂。
扁斋揭斯义,是用耿不忘。伊余有嘉实,需君献烝尝。
章江二月寒未了,江中波浪连昏晓。筱帘高捲万家春,归鸿影里青山小。
常思帝里奉交亲,别后光阴屈指频。兰佩却归纶阁下,荆枝犹寄楚江滨。十程山水劳幽梦,满院烟花醉别人。料得此生强健在,会须重赏昔年春。
一见油然慰所望,巾车更辱到他乡。
相从乐处光阴速,索笑浓时意味长。
樽酒未堪留好客,湖山早已关归艎。
秋来尚忆门前路,莫惜溪头屡买航。
皇家百万兵,一一拱行阙。
朌恩劳军士,有诏涓良月。
鸣鸾肃天仗,君王自亲阅。
旌旗照鼙鼓,铠甲耀冰雪。
金缯辱君赐,再拜嵩呼叠。
天子曰嘻哉,长江殆虚设。
云屯皆壮士,宁有中外别。
乃命臣某某,腆犒均行列。
许之问军旅,利害与优劣。
臣闻畴昔论,舟师利通捷。
出入如风驰,进退如电制。
乡来经始意,规置有余烈。
更张一何误,事亦随废缺。
横舟卧平沙,鍪胄半折裂。
蒙冲才什五,水卒无枭杰。
只今众弊见,嘌不一语决。
往往忧国者,无路伸喙舌。
小臣愧不敏,衔命纡华节。
愿陈一得虑,竹头而木屑。
方略许图上,稽首思罄竭。
君王赦其愚,臣敢毕其说。
那知身百岁,未办屋三间。
见客慵开口,逢僧托买山。
喜无他志愿,幸不碍清闲。
社燕秋鸿里,人生各有还。
髫龀分携几见春,它时有恃独常颦。
何期万里漂零后,忽报三巴信息真。
素发轻安膺晚福,远怀悲喜望征人。
王孙盛事今双美,及早归来奉紫宸。
无生深旨诚难解,唯是师言得正真。
远近持斋来谛听,酒坊鱼市尽无人。
桥门捧檄上金銮,三策敷陈说治安。素志不忘莱子服,丹心要著侍臣冠。
离亭杨柳迎秋脆,别渚芙蓉带露寒。归去鹏程应有待,春风霄汉任飞抟。
会稽有佳士,华扁题新居。临轩不种菊,绕槛惟栽蔬。
深春初雨霁,嫩绿盈庭除。多均性淳雅,乐此勤诗书。
晨餐止姜芥,晚炊多菁薤。不慕腥与膻,澹泊心自如。
年来已腾达,青骢映华裾。将谓厌梁肉,轩扁堪成虚。
孰识君子心,穷达同一初。节操日弥坚,此味恒不疏。
嘉训祖先哲,千载齐芳誉。他年纪青白,舍子其谁欤。