落日放扁舟,潇湘生暮愁。故人疑不见,离思渺难收。
鼓瑟空遗恨,吹箫忆旧游。刘郎今老矣,霜鬓不禁秋。
不闭三天道,难回二子诚。
露章招有感,裂帛喜为盟。
神剑一日试,法灯千古明。
内观当自悟,至理本无情。
九鸾陪玉兽,八凤荐金芝。
青童歌妙曲,玄女唱清词。
仰天有所思,心远目苦短。
西风驱残云,千里月华满。
世上群芳未敢妍,独将春色占南园。
生来清质十分瘦,肯受红尘一点昏。
东阁诗成庆动兴,西湖仙去谩招魂。
使须绿客陪花笑,句引幽香入酒尊。
野客归时无四邻,黔娄别久案常贫。
渔樵旧路不堪入,何处空山犹有人。
相逢哆落木,此别叹流萤。偃蹇羞郎署,饥寒逐客星。
帘光摇竹翠,江雨带帆青。归日吾能待,新诗满敬亭。
展开阅读全文
炎炎白日长,窅窅孤云去。身縻心久归,别至情更苦。
良时难骤得,异县不同聚。名都亲友并,并翔文窎羽。
处独忽多闻,至乐欣所遇。拆理挹清风,吟诗看疏雨。
鸣琴挽幽听,评帖劣前武。有时纵登览,江山见吞吐。
行襟浦草青,解带湖柳舞。兹游岂不佳,归来胡遽赋。
顾兹山林姿,终非城市侣。故园芙蓉华,绿池照茅宇。
我怀讵能忘,宁为倦羁旅。长歌招隐诗,诸君果何许?
他夜宿山邮,明月照去住。
狭室下帘暖,小窗爱月幽。沈香黏大白,诙语跃平头。
花鸟谈吴事,山川叙蜀游。霜光犹可醉,道去即宜浮。
合沓岩嶂深,朦胧烟雾晓。荒阡下樵客,野猿惊山鸟。
开门听潺湲,入径寻窈窕。栖鼯抱寒木,流萤飞暗筱。
早霞稍霏霏,残月犹皎皎。行看远星稀,渐觉游氛少。
我行抚轺传,兼得傍林沼。贪玩水石奇,不知川路渺。
徒怜野心旷,讵恻浮年小。方解宠辱情,永托累尘表。