南国有孤鸿,悲鸣春江侧。为苦网罗多,徘徊诉中臆。
微生岁月短,快意乘风力。天路虽高寒,不惜弱羽翼。
山川万里远,云水情无极。超摇大化中,欲往胡不得。
奈何纷纷世,使我天机抑。空宇寄长声,聊为舒结轖。
伤哉此鸟意,闻者谁识测。三叹抚清弦,冥冥知所息。
昔游不在远,幽岩临治城。嵚岑俯潇碧,庨豁延阳明。
绿涧可径八,滑路偪仄行。泉源自何来,涓涓玉锵鸣。
疑穿云雷窟,常带鱼龙腥。寒江净泻镜,怪石坐开屏。
幽鸟驯可罗,潜蛟深莫罾。梯险接层栈,冠颠耸危亭。
俯睨极玄窞,仰攀穷青冥。蹇旷出物表,高虚挹玄英。
惜哉非吾土,不得憩此生。旧业寄阳羡,故园依晋陵。
秋风滆湖白,春色颐山青。一从绅笏去,遂使猿鹤惊。
迂疏暗时机,孱琐叨官荣。谪弃分所宜,愧恧颜已盈。
人生讵有几,世累吾方轻。愿言解羁绁,上疏还簪缨。
宁居召魂魄,恬养休性情。纷华屏外慕,冲澹严中扃。
穷年伴农圃,毕志先畴耕。
空生久不来,端居常掩室。
缅怀旧林社,泉壑翳清密。
古凤必灵音,野竹无共缩减。
动植皆营营,忘言消永另日。
清狂自是耽风竹,大隐何须倚市门。背郭堂虚聊习静,浣花溪绕即成村。
久拚江汉支离卧,莫讶蛟龙屈宅尊。北里南邻俱酒伴,祗应身世老清樽。
词客招携谒上方,胜游宁觉滞他邦。鼋鼍傍岸窥禅语,云雾当空护法幢。
海上仙山无弱水,人间倒景有长江。应知河朔非吾辈,良夜何劳引玉釭。
河洑关初启,荷塘路转幽。春深林树合,雨过野云流。
老眼花摇落,吟怀鸟唱酬。夕阳山色好,归骑更淹留。
城西三舍地,野老百年心。别去时何迈,迁来日未深。
山川应协吉,竹树渐成阴。登览当春暮,泠然风满襟。
千古英雄泪,孤亭土木身。松萝蟠岁久,蘋藻逐时新。
杖策纡天步,挥刀仄日轮。有泉堪饮马,灏气贯秋旻。
几年不到层楼上,此日重修喜落成。细雨城中车马迹,夕阳江上棹歌声。
晴川芳草诗应好,玉笛梅花兴独清。一目乾坤万馀里,开筵宁厌酒重行。
春水溶溶绿满湾,征夫荷锸有馀闲。承平已喜兵戈静,犹忆前年夜破关。