朝来射黄羊,驰逐出塞游。忽闻匈奴至,万骑寇幽州。
被袍不及甲,肘挟双刃矛。飞身入重围,手取单于头。
归来饮辕门,独耻非伐谋。
男儿事征战,所愿树奇勋。奈何作奴隶,生死随将军。
寇来不得击,寇去我始闻。顾惭腰间剑,空有星斗文。
岂不为主用,坐与铅刀群。身犹执麾盖,茅土何时分。
自从君去夜,锦幌孤兰麝。欹枕对银缸,秦筝绿窗下。
李公天下石麒麟,传得云居道者真。不为拈华明人事,等闲开口笑何人。
泥牛漫向风前嗅,枯木无端雪里春。对现堂堂俱不识,太平时代自由身。
辽东浿水事龚行。俯拾信神兵。欲知振旅旋归乐。为听凯歌声。
十乘元戎才渡辽。扶濊已冰消。讵似百万临江水。按辔空回镳。
白马黄金鞍,蹀躞柳城前。问此何乡客,长安恶少年。
结发从戎事,驰名振朔边。良弓控繁弱,利剑挥龙泉。
披林扼凋虎,仰手接飞鸢。前年破沙漠,昔岁取祁连。
折冲摧右校,搴旗殪左贤。昆弥还谢力,庆忌本推儇。
海外平遐险,来庭识负褰。三韩劳薄伐,六事指幽燕。
良家选河右,猛将征西山。浮云屯羽骑,蔽日引长旃。
自矜有馀勇,应募忽争先。王师已得隽,夷首失求全。
鼓行徇玉检,乘胜荡朝鲜。志勇期功立,宁惮微躯捐。
不羡山河赏,谁希竹素传。
彼昼何长,岁计乃短。迨我今暇,申此诚款。吹笙鼓瑟,以乐嘉宾。
中苟不接,化为劳薪。昔我初生,伤乎末季。及吾方刚,而乃不啻。
盻彼流水,其流汤汤。亮无利楫,孰溯以航。岁不我与,世亦如斯。
道远倒行,徒为人嗤。炙我枯鲤,命我匏尊。惟彼无怀,可与晤言。
母爱儿,比瑶草,百花□头春浩浩,结绿悬黎总非宝。
朝居目前暮怀抱,顷刻相违作忧恼。儿兮劝尔无出游,忍令母心日夜忧。
纫衣一针一度钩,针线不比心绸缪。儿嬉斗草拈春缕,绿缛青葱不堪数。
楚人只解歌王孙,萋萋乃有子母恩。徂徕松,淇园竹,人生长生胜他木,千年万年春草绿。
数顷烟波霭霭,半窗风荻潇潇。欲罢棹讴归去,月明又转溪桥。
桃叶山前宫漏迟,宫人傍辇持花枝。
君王喜凭绛仙立,殿脚争画双长眉。
欲抱琵琶弹出塞,结绮临春时事改。
井边忽见张丽华,忍听后庭歌一再。