独立阶前星又月,
帘栊偏皎洁。
霜树尽空枝,
肠断丁香结。
夜深寒不彻,
凝恨何曾歇,
凭阑干欲折。
两条玉箸为君垂,
此宵情,谁共说?
林雀归栖撩乱语,
阶前还日暮。
屏掩画堂深,
帘卷萧萧雨。
玉人何外去,
鹊喜浑无据,
双眉愁几许。
漏声看却夜将阑,
点寒灯,扃绣户。
雨晴烟晚,
绿水新池满。
双燕飞来垂柳院,
小阁画帘高卷。
黄昏独倚朱阑,
西南新月眉弯。
砌下落花风起,
罗衣特地春寒。
高台突兀燕山碧,黄金泥多土犹湿。晓日曈昽赤羽旗,燕王北面亲前席。
费尽黄金台始成,一朝拜隗人尽惊。谁知平地几层土,中有全齐七十城。
礼贤复雠燕始霸,遂与诸侯雄并驾。七百年来不用兵,一战轰然骇天下。
二城未了昭王殂,火牛突出骑劫诛。台上黄金少颜色,惠王空读乐毅书。
古来燕赵多奇士,用舍中间定兴废。还闻赵括代廉颇,败国亡家等儿戏。
燕子城南知几年,台平树老漫荒烟。莫言骐骥能千里,祇重黄金不重贤。
独立长堤上,西风满客衣。日临秋草广,山接远天微。岸叶随波尽,沙云与鸟飞。秦人宁有素,去意自知归。
剑外虽云远,外山信日闻。
漏天常泄雨,蒙顶半藏云。
万里飞凫舄,三年隐豹文。
茗芽春后好,应许故人分。
凤台虽旧址,亭榭斩新开。
荆棘榛芜去,江山气象来。
明君虞氏化,贤守次公才。
迟尔离丹穴,飞飞止此台。
寒夜空堂人一个。心上愁多,不寐摊书坐。将近三更犹未卧。
乍惊骤雨天边过。
洒向小窗声更大。纸薄难禁,容易风吹破。衾枕安排浑未妥。
床前扑杀银釭火。
年时枫底白鸥乡。欸乃一溪凉。今日重寻,冷红十里,不见旧渔郎。
君言鉴曲终须乞,此事且商量。满地江湖,渐无人矣,容我占沧浪。
犹记深宵剪烛,细语比肩时。一自个人去后,只赢得相思。
妆台彩笔慵持。怕离愁、压损双眉。争知别后心情,去时悔不留伊。