春阴正愁绝,夜雨复淋漓。
楚客南冠日,湘累去国时。
千山花尽落,万壑水东之。
脉脉灯前意,夫君知不知。
往岁曾随江客船,秋风明月洞庭边。
为看今夜天如水,忆得当时水似天。
去后朝朝有所望,过江才觉别离长。梦君不及魂飞苦,怨我强如意感伤。
大海回波终共命,朔风吹雪已盈肠。早知澹泊生烦恼,何苦当时不忍狂。
照水飞禽斗影,舞风小径低花。征鸿排尽相思字,音信落谁家。系恨腰围顿减,禁愁酒力难加。楼高日暮休帘卷,芳草满天涯。
段段寒沙浅水,萧萧暮雨孤篷。香罗不共征衫远,砧杵客愁中。
别恨慵看杨柳,归期暗数芙蓉。碧梧声到纱窗晓,昨夜几秋风。
柳色津头泫绿,桃花渡口啼红。一春又负西湖醉,离恨雨声中。客袂迢迢西塞,馀寒翦翦东风。谁家拂水飞来燕,惆怅小楼东。
几曲微风按柳,生香暖日蒸花。鸳鸯睡足芳塘晚,新绿小窗纱。
尺素难将情绪,嫩罗还试年华。凭高无处寻残梦,春思入琵琶。
漾暖纹波飐飐,吹晴丝雨濛濛。轻衫短帽西湖路,花气扑春骢。
斗草褰衣湿翠,秋千瞥眼飞红。日长不放春醪困,立尽海棠风。
梅花开满枝,无奈晓风吹。风吹花落尽,争似未开时。
花开终有落,非关晓风恶。愁杀爱花人,城头复吹角。
试听《白头吟》,慢饮尊中酒。古来悲白头,人情苦难久。
结发为夫妻,百年期白首。容颜衰落相弃捐,何况君臣与朋友。
汉高宽大主,萧何开国功。谗言一以入,几死天狱中。
陈馀与张耳,刎颈同生死。一朝争相印,雠雠世无比。
周文吕望不再见,管鲍结交宁复闻。玄德孔明若鱼水,胶漆孰如雷与陈。
斯人自此一以少,今世求之更无有。谈笑寻戈矛,那能托身后。
听我歌,歌《白头》。劝君饮,君莫愁。日月有时而剥蚀,世态谁能终不易。