剑南风景腊前春,山鸟江风得雨新。
莫怪送君行较远,自缘身是忆归人。
剑南此时正是腊月前的春景,山中的鸟儿伴着江风细雨让人顿感清新的春天气息。
不要嗔怪我陪你走了这么远,我自己也是出门在外想家的人。
古松奇石水潺潺,小小茅庵一两间。
野性自知难适俗,山林僻处且偷閒。
风落叶间残点雨,月窥窗下不眠人。秋清一片无谁领,并作诗愁入鬓新。
日暮江逾阔,秋深水不波。寒沙求食鸟,远浦挽船歌。
万物艰辛里,劳生感慨多。低回思作者,此意欲如何。
一笑归来百事疏,溪山随意葺吾庐。
有时临水亦清矣,无事听禽皆起予。
但喜达人谋熟醉,不知论者谓因余。
马蹄未踏门前路,也怕先生废看书。
昔年嫖姚护羌月,今照嫖姚双鬓雪。青冢曾无尺寸归,锦书多寄穷荒骨。百战金疮体沙碛,乡心一片悬秋碧。汉城应期破镜时,胡尘万里婵娟隔。度碛冲云朔风起,边笳欲晚生青珥。陇上横吹霜色刀,何年断得匈奴臂。
朝望清波道,夜上白登台。月中含桂树,流影自徘徊。
寒沙逐风起,春花犯雪开。夜长无与晤,衣单谁为裁。
寂寥空谷久相容,行道何须向别峰。山腹引泉因煮茗,岭头乘雨为栽松。
倚天杰阁巢灵鹤,彻海澄潭卧毒龙。樵客岂能知住处,草堂终日白云封。
冉冉春将暮,悠悠日欲残。东风特地恶,不道杏花寒。
帝里逢春春可怜,五云楼阁丽中天。御沟花落冰澌尽,琼岛云飞海日悬。
风度汉宫银刻箭,香生南陌翠花钿。无由暂醉金钱会,零落东风又一年。