瘦马鞭犹懒,长亭室正虚。
五言留败壁,一饭饱新蔬。
阅世但如许,浮生宁原余。
茅檐与藻棁,等观是蘧庐。
识字深惭扬子云,载醪何以塞殷勤。
山腾海浪兼天碧,雨荐秋声映烛闻。
秘藏未能窥佛界,剧谈聊足张吾军。
浮蛆玉色人间少,判却陶然引十分。
北正黎司地,南来得姓繁。
清时能教子,余润必高门。
珠蚌他年誉,金籝晚岁温。
王师勤佐馈,乡斗待平反。
江梅有远韵,不与世浮沈。诵我壁间句,知渠岁晚心。
疏花生古意,暖艳啅幽禽。此处知谁解,霜天启角音。
春意垂垂尽,名花续续开。谁知倾国色,元未著香埃。
曾向芜城见,还惊茗水来。贪看诗律细,忘覆掌中杯。
云外新来雁,风回字倒看。深知吴地暖,生怕塞天寒。
水国沙汀远,西畴稻粒残。排群宜稳睡,报夜喜平安。
天然标致出群品,绿叶青枝说太狂。卯酒醺酣红玉软,春风触拨瑞龙香。
清臞尚馀山泽相,淡薄强随时世妆。更道北人初不识,杏花应不敢承当。
旧年浙右水连天,闻说闽中水亦然。官里劝分虽遍及,民间悭籴为无钱。
大风拔木扬尘土,细雨打花空媚妍。甲子一晴差可喜,农家只愿屡丰年。
云片东西自在飞,偶然连缀又成衣。商量做雨竟何事,刻画奇峰便忘归。
沿江一曲水通村,潮拍平沙满旧痕。落日镕金潮又涨,水天直接海山门。