出云复归山,兹怀谅靡执。守道耻谐俗,嗟子久独立。
方仰澄清勋,遽返沧浪楫。玄运无定涂,一雨夏寒及。
彼哉岂予搆,顺受兹贤习。飏飏北去帆,咫尺渺莫即。
屡承沙鸿音,空忆云鸾集。且作鹿门耕,仍甘玉芝食。
龙德贵存身,渊潜慎出入。
前年策放东海滨,乘閒日弄沧波春。有时回首玉阙下,浮云万里生氛氲。
剖心未酬明主顾,一剑长留国士身。苍蝇贝锦意不足,何日金鸡赦逐臣。
翠华云影飞仙路,吾道穷途安足数。凤鸾铩羽投长沙,鹦鹉词高忍羁旅。
襄阳夫子豪俊才,古情道气空九垓。念我飘零日月长,悲歌激烈形神开。
神开歌促劝我酒,酒中盻剑心相厚。公馆春花笑向人,顾我穷愁复何有。
昔年肮脏见天子,祗今索莫风尘里。白日沈销五岳光,九地龙蛇飞不起。
许由被尧让,巢父闻之耻。逃此箕山阳,临溪还洗耳。
鹿门亦有庞德公,独携妻孥远城市。鸱夷之舟已电灭,至今五湖水清泚。
原生环堵长蓬蒿,孔圣曲肱亦饮水。丈夫不逢同所归,古人高节眼中稀。
青春好着东山屐,莫遣风霜惨客衣。
淮浦水深八尺强,新城旧城如巨洋。行舟欲泊苦迷岸,居市半空惟堵墙。
浮桥锁断津吏闷,远湖口决渔人狂。顾我情非羡鱼者,临渊终日咏沧浪。
卧理随民欲问安,讣邮俄至废朝餐。
秦川旧会欢如在,汉水新书墨未乾。
丹旐已归人寂寞,素车徒有泪汍澜。
时情冷暖尤无味,一臂相知在肺肝。
历寂黄花老涧傍,不因风雨减清芳。
从教衰谢随秋草,到了能全晚节香。
西邻逸韵偕秋清,瑶琴曾许月下听。
神驰吟境日复日,金飚转矣寒此盟。
昨夕相逢再有约,六花飞时湖上行。
短檠不密泄此意,煇煌粟粟攒金英。
哄堂一笑前未睹,信手闲阅灯花经。
一主饮席设林麓,一主盍簪获衣朋。
便欲笺天檄滕六,银杯逐马快此情。
晓来喜见万瓦白,乃是天宇清霜明。
得非分薄误灯花,还复灯花戏老兄。
桐阴吟社忆当年,别后攀梅结数椽。
湖海有声推逸韵,弓旌不至叹遗贤。
儿收残稿能传业,自志平生不愧天。
航便双鱼无复得,夹山西望泪潺湲。
羁游何事复来东,岂是三生太史公。
舞鹤台空丹蜕井,见龙坛古瑞名宫。
石帆酒甕遗秦迹,玉简金书閟禹功。
万壑松风秋愈壮,直将幽意问穹隆。
朝来行药向秋池,池上秋深病不知。
一树木犀供夜雨,清香移在菊花枝。
二月芳菲在水边,旅人消困亦随缘。
晴舒蝶翅初匀粉,雨压杨花未放绵。
有句自题闲处壁,无钱难买贵时船。
最怜隐者高眠地,日春风是筦弦。