冲皇受贺朝明堂,国有元老平南疆。钟山九隧迅雷捷,扫穴万马真龙骧。
五年荆襄画地势,一旦扬越通天光。遂连长围举京观,转策飞将穷飘飏。
假息周星不更贷,长鲸短狐从灭亡。景风协律开庆典,亚相金印题紫囊。
介弟虬服最辉映,次列圭璧铭钟㡛。采薇采薇咏未已,汰遣部曲耕资湘。
别留艨艟置十镇,率然首尾江防峻。侍郎威略湖海知,霆军转战兵无顿。
七闽督师匡复才,西征夙将宏农俊。寻常蹑履牙帐閒,开府连圻对昌运。
肥淮壮士起中原,一旅平吴竹当刃。文致太平武定乱,王民执虏同虎奋。
北塘要盟我所衔,八城白帽犹犯顺。
河流宿层冰,山有太古雪。翩翩有客来,老面黑于铁。
盘盘胸臆间,犹挂太华月。不肯下贵势,便欲叫双阙。
朔寒衣裳单,路远马䠥
东风吹花堕锦筵,绿杨半軃青楼烟。
主人自为鸲鹆舞,小妓更奏鸳鸯弦。
当杯入手君不醉,落日已在西山巅。
短歌一拍心茫然。
请看明镜高台上,何须白发悲芳年。
江上春来风雨恶,大浪小浪江中作。
一苇之航何足云,荡漾中流几飘泊。
人鲊瓮,鬼门关,下隔深渊咫尺间。
饥蛟食人骨如山,公无渡河当早还。
弹却眼中泪,自唱白头吟。
借君向时耳,明妾今朝心。
身苦尚可忍,心苦不可禁。
妾心似妾镜,对景长相寻。
君心似君琴,转手成别音。
失身妾命薄,轻身妾恨深。
再唱白头吟,击碎青玉簪。
纷纷落花飘,美人在何许?相思杳如梦,寂莫春已暮。
一别久不见,一往久不还。相望虽咫尺,如隔千万山。
公无渡河,河水汤汤,连山嵯峨。电雨晦冥,龙伯来过。
吞舟锯齿,其族孔多。公无凫跃之技,出没涛波。又无宝璧与马,歆神之和。
往则沉溺,当奈公何。善游固有数,请公无渡河。
京洛多妖艳,馀香爱物华。俱临邓渠水,共采邺园花。
时摇五明扇,聊驻七香车。情疏看笑浅,娇深眄欲斜。
微津染长黛,新溜湿轻纱。莫言人未解,随君独问家。
长门与长信,忧思并难任。洞房明月下,空庭绿草深。
怨歌裁洁素,能赋受黄金。复闻隔湘水,犹言限桂林。
凄凄日已暮,谁见此时心。
少侍武皇亲幸时,天闲赤骠寻常骑。当围一箭落双隼,万口啧啧称男儿。
天山夜捣单于垒,茐岭朝倾颉利师。琵琶帐底金凿落,刁斗营前铁蒺藜。
穰苴岂解知合变,孙武何曾识偶奇。当时只拟名不朽,誓向藁街悬贼首。
相如白璧还奉君,晋鄙兵符夺悬肘。谩说三徵出草莱,谁誇百步穿杨柳。
运筹不数张文成,决计浪传陈户牖。长笑廉颇惟善饭,也知樊哙徒誇酒。
蹉跎世事若浮云,阃外传喧寂不闻。帐下争趋新号令,道傍谁识旧将军。
对客龙钟羞讲武,逢人磬折学谈文。壁上蟏蛸翳双剑,门前鸟雀散三军。
愿得子方怜老马,还同魏尚叙前勋。