贫交无厚薄,穷壤无岁时。阴阳倏迁变,观化若等夷。
夏日炎何早,黄尘压空苦热恼,冬日暖何迟,霜威懔慄侵单袿。
凉暄如流去飘忽,转眼芳华已销歇。咨寒怨暑亦何为,松柏森森挺高节。
颜枯手皴未遑惜,维愿年年不离别。绮纨被体奚足欢,丘壑藏身宁守拙。
君不见,后有梁鸿前冀缺。
祖龙智昏日月蚀,南公力欲麒麟斗。楚虽三户必亡秦,盛德宜然有其后。
鲁公违约火咸阳,咄嗟击出群雄右。豆分瓜剖听指颐,忍使黥徒贼孤幼。
籍也狐埋狐搰之,项伯宁不为家寇。真人如龙翔霸上,缟袒长风起襟袖。
终据皇图岂力为,雅张赤帜皆天授。可怜郴北东上坟,恨碧凄红春不茂。
一沟黑马百泉东,万里黄河五月终。南运未离淮海岸,北船难上吕梁洪。
出门争走九衢尘,总是浮生不了身。惟有水田衣下客,大家忙处作闲人。
凉飙应秋气,草木敛华英。客游总念归,子有千里行。
匆匆俦侣催,悄悄离思盈。丈夫怀志气,孰不恋荣名。
华荐起当路,使者促前征。追饯东门道,把酒哀弦鸣。
萧条野驿暮,泛艳江波清。密谋植帷幄,慰彼苍生情。
古来盛名士,多是起钓耕。
三顾无人忆草庐,藻江文海竟何如。
马卿早已羞逢掖,狗监谁能荐子虚。
旷达嗣宗贫嗜酒,清高元晏老耽书。
南州人物今如许,深惜霜林一夜疎。
相送古城阴,天空江水深。秋风千里道,夜月万家砧。
沽酒当淮月,题诗过楚岑。明朝芸馆里,谁复更知心。
不著屐,不弄舟,世间更有佳胜不?人生意气贵各适,安能与世相沉浮。
我乡山水本灵秀,游览所至舒吟眸。阿咸招我出城北,江山共我穷探搜。
君山巍巍峙云表,长江浩浩波东流。嗟余尘网久羁束,何幸与子偕昂头。
山灵招手冯夷啸,放怀直欲淩沧舟。乾坤俛仰一何窄,回顾尘界将安投。
不如乘风跨黄鹤,轻掷世事如閒鸥。白云在天红树远,君听我歌君莫愁。
君不见神仙飘渺排云阙,手执芙蓉呼我俦。拍肩从此洒然去,与君长作蓬莱游。
秋色满城楼,秋风古渡头。此时一挥手,孤月在扁舟。
草折黄花老,天空白露稠。十年还故国,欢喜入新州。
绿树阴阴映酒旗,欲牵春色上柔枝。
年年为惜征夫别,折尽东风总不知。