三千道路内台臣,六十光阴旧逸民。烟雾窟中行画障,简书丛里布阳春。
身将许国那堪老,性惯耕田岂厌贫。寄向钟山猿鹤道,暂时相远莫相嗔。
尊前共醉泼醅香,下马谁家白面郎。见说千金能买笑,老夫那得一钱囊。
蚕眠小字綵笺投,绛帐遥开白玉楼。自是上官真慧眼,非关内史肯低头。
裁将桃李成香阁,薰到芝兰借翠篝。值得旁人姗笑起,胜他长跪见公侯。
慈恩题墨七彫年,霰雪相逢倦客天。
男子诣曹羞会课,秃瓮无版欲归田。
爻占后笑馀艰象,书入穷愁有剩篇。
闻道汉家求失职,可能梁甲信灰然。
凤谷掩西岭,鷲宫联四陬。
山晴岩独雾,林暑涧常秋。
风御疏清磬,云柯抱晚楼。
琼芝遍诸崦,岁暮傥来游。
何事东南客,忘机一钓竿。酒香开瓮老,湖色对门寒。
向郭青山送,临池白鸟看。见君能浪迹,予亦厌微官。
简册林中老蠹鱼,年来穷谪尚耽书。
竹屏风下凭乌几,画作柯山居士图。
一行作吏向吴城,五见陬隅上薄冰。魏觊三章堪自约,殷源百尺敢言登。
揶揄祇送人为郡,噎媢初非我负丞。鞅掌栖迟俱害性,不知须鬓欲侵凌。
仁宗之初公有声,一世懦者闻之惊。
日行古义不顾俗,师事孙子传其经。
扫堂捧杖供贱役,侍师之坐随师行。
质疑问道无敢变,当世始知师与生。
作为文章不徒发,讥切时事排公卿。
俗儒毁誉无所出,乃取过行为讥评。
过于仁义罪固小,矫弊自合违中行。
人皆不及子独过,过者之罪谁为轻。
开编偶诵子诗句,辞气磊落严以清。
吟哦令我不能舍,想见眉宇寒峥嵘。
高风一泯不可见,安得壮士能经营。
惜哉朽骨不可作,徂徕废土知谁耕。
青草桥边船未归,曲川微雨暗荆扉。江村尽日无来往,夫在东皋妇给炊。