焚香书院最风流,莎草缘墙绿藓秋。近砌别穿浇药井,
临街新起看山楼。栖禽恋竹明犹在,闲客观花夜未休。
好是暗移城里宅,清凉浑得似江头。
病童随瘦马,难算往来程。野寺僧相送,河桥酒滞行。
足愁无道性,久客会人情。何计羁穷尽,同居不出城。
踯躅花开黄鸟吟,春城送别柳阴阴。故人共洒临岐泪,逐客空悬恋阙心。
白发流年嗟落魄,青山归梦忆登临。金溪此去多乘兴,不似看花醉故林。
吴俗今应变,楚材昔共闻。试看铸人术,岂尚雕虫文。
骢马回江树,弦歌散海云。史书征德化,更是一冯君。
返真难合道,怀旧仍无吊。浮俗渐浇淳,斯人谁继妙。
声容在心耳,宁觉阻言笑。玄堂闭几春,拱木齐云峤。
鹤传居士舞,猿得苏门啸。酹酒片阳微,空山想埋照。
东水将孤客,南行路几千。虹翻潮上雨,鸟落瘴中天。
谪去宁留恨,思归岂待年。衔杯且一醉,别泪莫潸然。
江南方溽暑,何事独言归。赤日齐纨扇,清风越苧衣。
橹声鸣鹭渚,帆影掠渔矶。万里青冥阔,行看一鹗飞。
泰山雄跨齐鲁东,自古以来称岱宗。造化钟神插天表,文人日观罗诸峰。
氤氲元气互吞吐,时见层云生荡胸。触石而起肤寸合,顷刻瀰漫横太空。
曾不崇朝雨天下,坐令四海歌年丰。惟我藩垣老方伯,仰韩素与兹山同。
百万苍生属摩抚,熙熙共陟春台中。天瓢在手慰民望,一心默会神明通。
欲云而云雨而雨,川岳效灵无不从。仁恩洋溢洽东土,嘘枯起瘵苏疲癃。
遥望春云蔽岩壑,官舍坐对心神融。顿使移来在窗几,笔端意匠资良工。
山藏云气自巀嶪,云连山色常溟濛。只今春云满琼岛,悠扬日护蓬莱宫。
久待公来作天瑞,轮囷粲烂昭时雍。会当乘之起东海,直至天门之九重。
文明有象众咸睹,五色夹日随飞龙。
腊过春云尚带阴,故山迢递忆青岑。芸斋旧帙书签冷,桂瓮新香酒蚁深。
复道风烟殊可眺,曲江花柳试偷寻。芳樽一笑真难得,永埒何曾有剩金。
五亩田庐一涧云,纸屏楸局坐南薰。子声频向花阴落,爽气还从树底分。
王质看回人寂寂,有虞歌后世纷纷。君侯不是无心者,夜雨灯窗复缀文。