红到山榴恨事多。断无消息奈愁何。尊前唱彻懊侬歌。
猧子局翻悲短劫,鲛人泪织委空波。钿盟禁得几蹉跎。
风雨天涯怨亦恩。飘摇犹有未消魂。能禁寒彻是情根。
月作眉颦终有望,香馀心字索重温。不辞痴绝伫黄昏。
惨碧鬟天问不应。护花能得几金铃。摧残风雨若为情。
捣麝尘香终淡薄,飞龙骨出亦伶俜。总然无梦不如酲。
锦瑟知人恨已深。如何弦柱不侵寻。暗思前事拥轻衾。
灯灺自怜偏炯炯,更长难得是沈沈。一簪华发十年心。
雁后霜前百不堪。飘镫何意得深论。赁庐天与近花庵。
只为移情来海上,便须连句仿城南。人天慧业好同参。
秀极信能奇,乍凝眸、烟水迷离如许。波路旧归帆。
遥情在,落月霜天笼曙。瑶光历历,种榆合傍云深处。
江影平分秋伫雁,依约在东三五。
仙源谁识支机,恰教人卧看,牵牛织女。望极似涔阳,依南斗、不转楚骚心苦。
贞姿雪濯,聚星消得髯翁句。丘壑胸中堪列宿,骨傲未须怜汝。
忧患二毛侵,目睫亦毵毵。
篇什弃置久,遑暇阅龙龛。
吴侯主诗盟,欲从靳如骖。
古风风格老,叙事若绮谈。
宦情既淡薄,世故应饮谙。
置驿复郑庄,好奇过岑参。
优游聊卒岁,俯仰自无惭。
近取忘年友,得一乃分三,
梁向竞爽姿。迈也恐不堪,
辄持水中蒲,拟并浦上柟,
诸公不鄙夷,细流纳江潭,
有酒必晚饮,分题许同探。
向子忽话别,寒霜万岭含。
千里足勿惮,一行心亦甘。
青冥定特达,高贤上所贪。
江头春色回,和气已醺酣。
伊郁思陶写,故人居巷南。
长安城里一家家。阑夜阒无哗。何氏山林,却来招惹,火树一园花。
江南相识趁蜂衙。坐久不回车。堂上簸钱,房中度曲,年时劣堪夸。
宜春贴子血斑鲜。功令急于弦。日月光华,河山恢复,都说在今年。
沿门挨户到城边。破屋不成椽。启缶蛇空,窥瓶米罄,仍办买联钱。
千顷湖光柔绿绉。冷入拳山,草木都清瘦。落日梅稍风满袖。
绿阴青子刚如豆。