杨柳拖烟漠漠,梨花浸月溶溶。吹香院落春还尽,憔悴立东风。
只道芳时易见,谁知密约难通。芳园绕遍无人问,独自拾残红。
墙外雨肥梅子,阶前水绕荷花。阴阴庭户熏风满,水纹簟、怯菱芽。
春尽难凭燕语,日长惟有蜂衙。沈香火冷珠帘暮,个人在、碧窗纱。
驱车出西城,眷言与君违。
北顾临康衢,问子将焉之。
赤骥度渥洼,终当饮瑶池。
成都九轨道,一跃不可追。
浮尘暗荆棘,捷径行多迷。
长风战秋林,零露沾人衣。
青松不改柯,期子清霜时。
金管玉箫凄怆。隔浦时闻清唱。刻羽移商谁与抗。
白石风流无恙。人间绝少知音。最怜短烛孤吟。侬也伤心故国,忍教虎气消沉。
来从何处。见亦愁无数。便是相逢无可语。一种心情兜住。
若云不算情痴。缘何醉梦支离。绣得鸳鸯新谱,好风寄予黄鹂。
陇头二三月,杨柳黄绿丝。郎行杨树下,骢马金络羁。
马瘦不忍鞭,柳弱不堪折。出谷复入谷,落日独行客。
水流陇山下,郎行陇山上。陇水东南流,与郎常相向。
擒得南单于,能解单于歌。马鸣边地黑,同行皆念家。
军书十二勋,金貂紫裤衣。郎从左边过,不知是阿谁。
花艳芳春林,淑气流中堂。翩翩引上宾,兰芷献椒浆。
赵女挥五弦,托意陌上桑。非君一回首,谁识慢声长。
阴森老柏少姨庙,炉烟蓬勃疑行云。
祭盘狼籍山鸟饱,巫祝生涯来往人。
积水不知际,孤舟缘断堤。新晴寒气薄,短日暮天低。
为客情犹昨,重来路已迷。区区何计了,长负旧林栖。
日长谁伴中庵。太初岩。静扫闲庭,独自看晴岚。
岚翠滴。云影湿。雨声酣。欲借昌黎老笔,赋终南。