阴森古木石心栽,清澈寒溪镜面开。
斗起孤峰三百尺,从今唤作小飞来。
乳燕衔泥春昼长,倚阑无语立斜阳。
桃花红雨梨花雪,相逐东风过粉墙。
日边清切以文鸣,立对朝阳欲问程。
笔落生春变寒谷,诗来将喜破愁城。
檐前水到乘槎便,天际山横与槛平。
准拟公归道过此,小留觞咏集簪缨。
道旁松尚小,翠色一何新。应有干霄日,浓阴荫路人。
竹兜轻又快,五步当十步。彳亍阡陌间,牛与人争路。
端居寡营尚,悠然澹心情。百年感逆旅,何为劳吾生,忽闻春风至,有酒急须倾。
醉卧东窗下,阶前一鸟鸣。
辛夷零落海棠残,似梦春光取次看。人世那堪春几度,夕阳萧寺独凭阑。
淡妆素服出天真,彷佛罗浮世外身。自与芝兰同气味,不须霜月借精神。
暗熏诗梦春先到,光映书帷夜转新。三嗅怅然成独咏,为怜清绝更无伦。
静夜在能寐。
耳听众禽鸣。
大城育狐兔。
高墉多鸟声。
坏宇何寥廓。
宿屋邪草生。
中心感时物。
抚剑下前庭。
翔佯于阶际。
景星一何明。
仰首观灵宿。
北辰奋休荣。
哀彼失羣燕。
丧偶独茕茕。
单心谁与侣。
造房孰与成。
徒然喟有和。
悲惨伤人情。
余情偏易感。
怀往增愤盈。
吐吟音不彻。
泣涕沾罗缨。
岂是昧容华,岂不知机织。自是生寒门,良媒不相识。