天地开王国,山河拱帝州。双龙青汉阙,九凤碧云楼。
甲第俱连戚,高门总列侯。雕舆回玉轴,宝马鞚绒䋺。
城树交驰道,宫花隐御沟。旗旄严扈从,笳鼓竞周游。
长乐春风起,昆明宿雨收。晓钟闻阆苑,仙仗绕瀛洲。
公子辞金屋,王孙上綵舟。哀弦随妙舞,急吹杂清讴。
锦殿祥烟积,朱城佳气浮。仰瞻凌斗极,俯瞰迥林丘。
万古英雄地,繁华自不休。
天下之事何纷纷,逐时变化如浮云。交游空多知己少,甚喜近日逢辛君。
辛君自是文章伯,猎猎英声动河北。明堂拜官不肯受,爱向五湖弄烟月。
五湖烟月浩漫漫,见我唯将青眼看。石床露坐古月缺,紽裘夜语新霜寒。
烹羔宰牛且饮酒,遮莫乌飞兼兔走。人生倏忽岂暇愁,昨日红颜今白首。
君不见铜雀台,又不见高阳里,魏武精灵安在哉。
山简风流吁已矣,只好生前日日醉。何须身后千年计,君心爱我多豪放,我亦爱君不流宕。
相期早晚匡庐上,遥借仙人九节杖。禹穴龙门历搜访,共和青山白云唱。
鹊群饶舌本何功,鸦阵狂言却似忠。闻鹊忻然鸦辄唾,甘谀易售古来同。
菘根脱地翠毛湿,雪花翻匙玉肪泣。芜蒌金谷暗尘土,美人壮士何颜色。
山人久刮龟毛毡,囊空不贮揶揄钱。屠门大嚼知流涎,淡中滋味吾所便。
元修元修今几年,一笑不直东坡前。
我心劳我身,远道谁与论。心如木中火,忧至常自燔。披访结恩地,世人轻报恩。女无良媒识,知入何人门。寒日行深山,路由谷中村。田翁樵采熟,男女讴吟喧。借问身命谋,上言愧乾坤。时清公赋薄,力勤地利繁。下念草木年,坐家见重孙。举案馈宾客,糟浆盈陶尊。醉闲鹿裘暖,白发舞轩轩。仰羡太古人,余将破行辕。遑遑问身事,师友难为言。离歌又行去,落日低寒泉。
朝草天子奏,夜语思忧琴。因声含香气,其韵流水音。仙乐朱凤意,灵芝紫鸾心。翻然远求友,岂独双归林。松吹暑中冷,星花池上深。倘俾有声乐,请以丝和金。
菊花低色过重阳,似忆王孙白玉觞。今日王孙好收采,高天已下两回霜。
公门得休静,禅寺少逢迎。任客看花醉,随僧入竹行。归时常犯夜,云里有经声。
高第后归道,乃居玉华宫。逍遥人间世,不异浮丘公。
甘寝何秉羽,出门忽从戎。方将游昆仑,又欲小崆峒。
进退既在我,归来长安中。焚香东海君,侍坐西山童。
善行无辙迹,吾亦安能穷。但见神色闲,中心如虚空。
期之比天老,真德辅帝鸿。
闻道将雏向墨池,刘家还有异同词。
如今试遣隈墙问,已道世人那得知。
世上悠悠不识真,姜芽尽是捧心人。
若道柳家无子弟,往年何事乞西宾。