十日不相见,有若藏秋扇。一日即相见,当春流雪片。
古剑在匣中,时时划飞电。缓急正相需,艰危久自战。
笑彼夭冶子,徒为人所羡。山泽有时移,容华能不变。
积金在铛冶,可以当百鍊。
天寒万木尽悲秋,谁殿群芳斗未休?寄与黄花应努力,须知摇落有黄州。
尝言爱菊耐霜威,晚节都甘与世违;只恐秋来容鬓改,几人插得满头归!
剑津徐处士,湖海尽知名。
术造勾庚妙,书研遁甲精。
寒斋留尔人,别驿若为情。
定赴秋风约,西湖酒重倾。
晓行沥水楼,暮到悬泉驿。林月值云遮,山灯照愁寂。
散骑萧萧下太行,远从吴会去陈仓。
斜风细雨江亭上,尽日凭栏忆楚乡。
薄妆新著澹黄衣,对捧金炉侍醮迟。向月似矜倾国貌,倚风如唱步虚词。
乍开檀炷疑闻语,试与云和必解吹。为报同人看来好,不禁秋露即离披。
翠羽亭亭盖,微障越鄂君。锦书何日寄,绣被几时薰。
步稳非因学,丝轻未见棼。唯愁容易散,尽作楚天云。
洛涘幽居植,江南驿使传。一阳初应候,万木独为先。
素萼凌繁雪,清香袭淡烟。欲知佳丽处,汉殿晓妆妍。
雨过新含灼灼华,烟笼芳树势交加。狂飞粉蝶穿朱槛,巧啭流莺傍碧纱。
露井细香飘烈麝,霜林浓艳散馀霞。啮毫更近成阴处,似入仙源一径斜。