十里兼军走重营,弓刀中夜向灯鸣。云横杀气山围合,舰涌惊涛水阵成。
取势昆仑知不战,先人呼吸已无兵。风云帐下占成算,俎豆军前慰老生。
庵依兜率寺,小憩俗心灰。竹密暑不到,窗虚风自来。
山昏飞鹤下,磬断定僧回。拂拭残碑看,年深厚绿苔。
郡郭东南积谷山,谢公曾是此跻攀。
今来惟有灵池月,犹是婵娟一水间。
早是垒灯儿时节。见燕儿做垒,对对欹斜。榆钱儿买不得春风夜,杨花儿故意飞残雪。
门儿重掩,灯儿半灭。人儿不见,病儿怎说?腰儿掩过裙儿摺。
早是莺儿时候,见莲花儿出水,瓣瓣风流。心儿欲火畏红榴,鼻儿酸涕过梅豆。
门儿重掩,帘儿半钩。人儿不见,病儿怎瘳?扇儿折叠眉儿皱。
早是雁儿天气,见露珠儿夺暑,点点侵衣。针儿七夕把肠刺,砧儿万户敲肝碎。
门儿重掩,帐儿半垂。人儿不见,病儿怎支?书儿难写心儿事。
早见雪儿飘粉,见梅儿潇洒,蕊蕊争春。梦儿冻死也离魂,气儿呵杀全无影。
门儿重掩,被儿半薰。人儿不见,病儿怎禁?屏儿靠热床儿冷。
小敌何怯大敌勇,谨厚者真高帝种。金刀一折二千年,玉具依然带双孔。
当时投袂兴义旗,平林新市驱天威。四七之宿尽龙虎,直凭三尺为指挥。
五成陌上燔柴烈,卤簿煌煌此同设。通神或已逐风涛,入手犹惊琢冰雪。
横理模糊战血存,苔花蚀处秋无痕。在昔已忘求故剑,半环零落出长门。
摩挲建武年间字,十载军中肯捐弃。告庙还随玺绶陈,旌功那共乘舆赐。
斩蛇法物劫灰飞,白水重开二百基。想见诸军衣绣镼,佩来争说汉官仪。
渺渺横烟渚,凄凄挂月村。酒非邻舍取,诗复故人论。
世态乌栖屋,生涯雀在门。西山却多思,松雪动吟魂。
圣皇神武志规恢,南国胡为贡未来。
铜柱地荒云隔断,珠崖天尽雁飞回。
秋风曾见秦师出,晓日今闻汉诏哀。
中国有人终慕化,且看万象乐春台。