凭高莫送远,看欲断归心。别恨啼猿苦,相思流水深。
翠云南涧影,丹桂晚山阴。若未来双鹄,辽城何更寻。
我住城西寺,君归湖上山。马声知驿路,树色认乡关。
远戍霜鸿惨,荒汀雪鹭閒。自怜堤畔柳,愁绪不禁攀。
潮来沙碛平,月落海门曙。汀蒲转风叶,堤柳摇烟絮。
江头春可怜,天涯人独去。有歌送君行,无酒留君住。
雪浪没沙鸥,云帆出江树。回首读书声,青山不知处。
吝骄专恣讳言兵,祸本伊谁自种成。
潮汛有时声转怒,权奸一死罚犹轻。
道无起灭无今古,物有消虚有长盈。
赞化正需豪杰手,华山深处卧升平。
东邻雨湿火难吹,斗米田家尚可为。
晚稻未舂潮水白,早红先送救公饥。
出门皆有托,君去独何亲。
阙下新交少,天涯旧业贫。
烟寒岳树暝,雪后岭梅春。
圣代留昆玉,那令愧郄诜。
共言愁是酌离杯,况值弦歌枉大才。献赋未为龙化去,
除书犹喜凤衔来。花明驿路燕脂暖,山入江亭罨画开。
莫把新诗题别处,谢家临水有池台。
吴山青楚吟,草色异乡心。一酌水边酒,数声花下琴。登楼旧国远,探穴九疑深。更想逢秋节,那堪闻夜砧。
双径在吴浙,实为山之雄。天目如屏拥其北,钱塘似练纡其东。
重峦叠巘不知几千万,但见五峰秀色崷崒摩青空。
下有跋陀神龙窟,上有睹史夜摩宫。晴云暖霭生岩松,朝开暮合无终穷。
祖师据此鞭麟凤,森罗万象明真宗。纳须弥兮于芥子,卷法界兮于针锋。
本源自性有常分,宁须妙用求神通。俨如鹿园与鹫岭,紫金光聚人天中。
说法至今犹未散,天华似雨飘空濛。
虚堂风露夜泠泠,閒咏凫鹥乐在泾。赏兴不忘秋水寺,宦情偏厌绿莎厅。
薇花分影红连座,曲米浮香绿满瓶。更拟沧洲问消息,且教黄鹤养脩翎。