将军山下陈王墓,落日西风秋草繁。断甓千年馀手泽,丰碑十丈满苔痕。
山河不改英雄老,天地难穷忠孝存。酹罢椒浆成伫立,一声去鹤月黄昏。
晚来云色半浓淡,云外青山知有无。
缠出六花夸舞女,又飞一白慰农夫。
久无人说平淮事,空有天生访戴图。
忧国寸心同皎洁,诗肩如鹭更清臞。
已分幽明隔,无端入梦来,
交情今已矣,汝死亦冤哉。
白骨今何在,沧波去不回。
老屋淙淙榻屡移,披衣起坐候晨鸡。四檐急溜三江泻,一道寒声万弩齐。
飞电过窗开宝鉴,震雷鼓物揭征鼙。平明点检人间事,流水溶溶涨小溪。
四圣能知本一心,却从流俗玩升沉。江湖胜观襟怀阔,天地穷源造化深。
青眼相看常倒屣,碧云兴感欲投簪。人生离合非无数,送别江皋思不禁。
平山飞骑竹西州,到处逢君得纵游。
满地落花春病酒,一帘明月夜登楼。
江帆带雨人归后,烽火连天客罢休。
一纸短书劳远祝,貂蝉到底出兜鍪。
君不见五经纷纶井大春,不得已见阴将军。
将军故为设麦饭,推去去不食言非诚。
又不见刘怀慰作齐太守,帘吏籍中自称首。
邦人馈米不肯取,示以麦饭吾所有。
我有郭内一亩田,带经荷耡原有年。
今年麦熟始一饱,久饥客子俱来前。
姓名久与市朝绝,将军薄饭不吾设。
设不强学刘公清,但使儿曹知稼穑。
樯乌逐风不停飞,尾燕掠水东复西。
蛮弦金拨窍私语,行富转头声更悲。
扰扰云吹宝鬟绿,新妆半隐朱帘曲。
无限柔情指下生,谁道弹比不如竹。
谷儿指法来帝城,曹供奉传新曲名。
香山居士家有此,何况更闻上声。
路转溪回双橹咽,弹尽胡笳十八拍。
山头日落暮潮平,一带荷花自秋色。
归觐江山远,如何叙别离。
数杯村店酒,一首野人诗。
趁渡怜舟稳,贪程恨马羸。
遥思到家日,已过落花时。
深严相府绝纤埃,宴会寻常召不才。
孙合有歌凝翠黛,召棠无讼锁青苔。
凤池即看三回入,蜗舍曾蒙数度来。
仍赐雅章惭继和,朱门将献又徘徊。