八月高飙天上来,胥江叠浪如山堆。伍相扬威不可触,秦皇当渡空徘徊。
雷驱雪拥洪涛起,北赭南龛愁对峙。白马疑奔练影中,素车隐动鞞声里。
鸱夷之器未飘风,属镂之铓尚吐虹。野麋才入夫差苑,蔓草旋生句践宫。
吴亡越霸期须度,独有灵胥难霁怒。涌势常愁地轴翻,倾波若向天关注。
胥江涛险有如此,不烦铁锁沉江底。饮马谁教水伯逋,控弦谁使阳侯徙。
吁嗟乎巨壑填盈精卫石,朝可枯潮夕枯汐。兰亭夜抱冬青枝,累累之涕不可绝。
月在中,井水明,匪井水之明,姑之心。今日为王氏姑,明日为李家妇。
茑萝系乔枝,同心誓相守。金镮双威甤,母欲夺之。
金镮不可断,姑心不可转。金镮可断,井水可浊。姑心不可转,姑身不可辱。
母知有姑,姑知有夫。鸳鸯铩其羽,安能傍鸥语?生不同室,死或同穴。
井水之清,金镮之贞。
为云为雨定成虚,醉脸笼娇试粉初。举国春风避姚魏,换胎天质到黄徐。
百年金谷凭栏袖,三月扬州载酒车。我欲禅居净馀习,湖滩枕石看游鱼。
退道愚生。意乱心生。丧命尽贪生。不畏神明察日,千愆万过迷生。
死堕酆都苦苦,苦尽傍生。进道清真忘世梦,闲看圣教似书生。
达理悟修生。气结神灵异,自然有、霞彩光生。宝鉴碧霄光耀,真个先生。
渺渺别离愁,皎皎春江月。清愁抱月飞,月没愁未没。
光景信不殊,人乃千里隔。噫嘻乎,人从两地看明月,月自天看两地人。
安得此身作此月,碧天夜夜来相亲。
我本不羁士,少年知远游。结交尽豪俊,英风邈难俦。
浩然志四海,垄断非所求。群雄乱天纪,誓将除国雠。
驱马向京邑,道路阻且修。旷望空叹息,失计成淹留。
时哉苟未会,白璧宁暗投。耻同五鼎食,笑视千金裘。
袁丝尚游侠,枚皋事俳优。知己竟不遇,行藏谁与谋。
白日如逝水,冉冉春复秋。人生久羁旅,岂不怀故丘。
芳时倏徂谢,悲绪寒飕飕。容华易憔悴,安能常黑头。
放歌吴门市,洗耳长江流。虽然不得意,常为苍生忧。
心随去雁远,目送孤云愁。夫子东海裔,济代多良筹。
既无陈仲举,虽贤罕见收。何如共脱屣,速驾赴沧洲。
禅客无心忆薜萝,自然行径向山多。
知君欲问人间事,始与浮云共一过。
再寻招隐地,重会息心期。樵客问归日,山僧记别时。
野云阴远甸,秋雨涨前陂。勿谓探形胜,吾今不好奇。
不徒而舆舍小舸,人肩上上山之左。秋风吹草草益深,崔巍石戴土坎坷。
坎坷之土没深草,茇草如割草行果。土高土低乱行脚,十余脚互草中跛。
苦寻芳菲愁靃靡,强逐町疃耐堀堁。一峰才下一峰上,半趾刚平半趾颇。
虽喜孤松作前导,每疑碎砾其中叵。我乎定志游在斯,塞翁冉{阝知}福与祸。
三天都降九子陟,无路吾游无不可。今朝小试左股夷,何客肯为前足裹。
忽焉土中出数石,张牙啮人跃不堕。僧来指之过此閒,高阁当空见灵璅。
我远见阁近不见,喜若捕蛇得珠颗。大呼仆夫齐足力,转眼翠云亭著我。
琳琅四壁照眼读,刻画端庄间娿娜。人来人去言空堂,水后水前送侧柁。
即看河边山下路,一线蚰蜒平以妥。我入险来出必易,顷刻冰心息观火。
眼中敬亭已落手,且乞蒲团此兀坐。
寥寥宇宙间,咄咄古今裹。游者可为纶,飞者可矰矢。
至若乘风云,犹龙有老子。商周几阅代,柱下寄藏史。
西归为谁来,独为关尹喜。将与溟涬游,道德落陈纸。
上下五千言,字字抉玄秘。无名天地根,尔乃是道纪。
虚心与实腹,剌剌含至理。知雄以守雌,涉世混尘滓。
玄同究旨归,守朴而已矣。世衰朴亦散,大道久沦弃。
纷纷知巧场,窍凿浑沌毁。战争蜗角名,攘夺蝇头利。
嗟哉彼世愚,劳扰何时止。焦灼膏火中,长生安可冀。
如何得长生,试请问李耳。此老意云何,不过静者是。
吾翁尚玄默,不共世俗靡。便腹贮大真,冲虑契玄旨。
与物忘町畦,出口泯臧否。息机娱林泉,厌喧避城市。
岸帻南山云,濯足矶头水。客来一杯酒,客去仍隐几。
醉乡并梦境,此外皆尘秕。全生得要术,汗漫托无始。
人拟葛天民,我曰有道器。青牛西去后,黄老恣麈尾。
无心合道真,千古如翁几。倘逢皓发人,关尹若舟起。
欣睹玳筵开,东来佳气紫。