驭得骊龙第四珠,退依僧寺卜贫居。青山入眼不干禄,
白发满头犹著书。东涧野香添碧沼,南园夜雨长秋蔬。
月明扫石吟诗坐,讳却全无儋石储。
客梦还松陵,寒江渺烟雨。异时醉吟地,依然记洲渚。
三高平生欢,彷佛递宾主。十年扁舟兴,一夕暂容与。
此乐曾未央,覆瓿俄惊鼠。隙月鉴我帷,破窗风自语。
展转谁晤言,僮隶聊尔汝。吾生独何事,寤寐仍羁旅。
往事分明似梦中,敝衣破帽立西风。
河流不为愁人计,势逐长江日夜东。
常年九日倍悲秋,况在长涂独倚楼。手种白杨何处是,头簪黄菊此生休。
悠悠岁月祇添老,靡靡湖山已倦游。只有思亲双泪眼,寒江忍付水东流。
词垣三组叹才难,延阁横经益汗颜。子佩尽来宗胄贵,儒官忝后相臣班。
人文经纬星辰上,圣道流行宇宙间。只尺天光如下听,刍荛敢不竭愚顽。
飞泉喷雪湿征袍,陟降驰驱不任劳。石齧马蹄山路涩,风抟雕影午天高。
农场纳稼收成早,僧舍悬崖构缔牢。天府舆图称第一,金汤更用数函褒。
江心一簇翠夫容,金碧晶荧殿阁重。隐士有缘来化鹤,梵王无语坐降龙。
钟声两岸占昏晓,海眼中泠湛夏冬。八十高僧供茗罢,细谈苏米旧时踪。
秋入郊墟早,霜高宇宙宽。头风思檄手,髀肉怯征鞍。
俯伛非吾事,歌呼强觅欢。自知毛羽短,松桂不禁寒。
披青云,见丹阙。玉镜悬青天,几回圆又缺。居庸古北接阴山,照见长城多白骨。
胡笳夜奏声呜咽,羌笛曲吹杨柳折。姮娥流彩到中闺,边雁不来音讯绝。
音讯绝,夜夜驰情瞻兔窟。天阔清秋河汉遥,思君梦断关山月。
对策瞻龙衮,承恩拜玉墀。一枝蟾影在,八叶凤毛奇。
泸水文星见,南昌化雨施。哦松来上邑,采菊向东篱。
解绶归来日,掀髯舒啸时。空悬徐孺榻,长下董生帷。
清节诚能守,高风自可追。才华今代重,辞翰古人期。
每惜交游晚,重来会面迟。天清梅雨歇,江阔柳云垂。
欲剪萧斋烛,细论彭泽诗。吟怀共倾倒,庶用慰深思。