连峰入翠微,海色上行衣。寺古残僧少,林空野鸟稀。
幽花燃石洞,芳草没山扉。尽醉壶中物,长歌送夕晖。
我昔杨舲过彭蠡,香炉瀑布空青里。浔阳渡口买江鱼,落帆酌酒看潮起。
吴楚归来静掩门,旧游山水共谁论。伸蒙岩头醉秋月,太常峰前闻夜猿。
林扉只爱长潇洒,那知忽尔天书下。何日东还遂隐心,抱琴来访垂帷者。
仙郡开初绕径香,罗浮佳气入春光。隋珠词赋名偏重,粤甸烟云望独长。
坐听鸡声深国计,暗消民瘼引清觞。蓬山一路笙箫起,只在鸿才玉署旁。
日入炎暑消,松际月初起。清露滴兰芽,幽香散筵几。
浮云淡所之,天容净如洗。披襟临凉飙,对之洒然喜。
群动渐无声,草虫鸣不已。岂必出郊坰,已觉忘尘市。
荣华世所希,贫贱亦应尔。役役空劳生,盈虚有定理。
即此明月光,阴晴亦难恃。况在天之涯,相对我与子。
与子且徜徉,勿为境所累。
平生殚千金,术似刘累僻。
春风九轨道,无我迷阳迹。
呼来着冠紞,野貌不改昔。
易衣怜介弟,犹有布一尺。
身惭崔浩短,胸次俨列戟。
中天翥鸾凤,我自无六翮。
何曾客权贵,见谓贫盗璧。
堂堂涑水翁,我在此人籍。
不诋曲江贤,宁羞九年谪。
艰难累吾母,鬓发白一夕。
独此负吾心,敢言忠抱石。
方时半千运,异昔阳九厄。
譬驰羊肠阪,双任臣子责。
帝王所张弛,乾坤有阖辟。
君敷皇极言,人咏蓼萧泽。
鸢鱼竞飞跃,风俗凛移易。
已开公府合,又置四郊驿。
搜求逮田野,欣喜到僮役。
虽微携手上,颇似破笯释。
川涂见吾弟,薪木询我宅。
怜君如我固,不叹玄尚白。
薄饮尽余醅,凝尘振鹿席。
我醉易成狂,欲起须君掖。
兵去人心定,相逢话此生。乱离俱是客,去住各含情。
沁水沉鸾影,秦台断凤声。眼中惟二子,且复醉燕城。
山抱孤城四壁青,云沙烟草夕冥冥。半天舒啸月东出,好醉美人双玉瓶。
不是乘春绿,终无变节黄。惟应清白操,岁晚映冰霜。
经年欲到竟无繇,便路今朝得暂留。弄月燃犀俱未暇,潮平且欲过西州。
玉河东畔春坊里,借得閒斋寄此身。偶见移来山杏好,买栽不计客囊贫。
孤根原荷乾坤力,媆蕊都含雨露春。拟醉红云香雾底,曲江风景一番新。