江南相送隔烟波,况复新秋一雁过。闻道全军征北虏,
又言诗将会南河。边心冉冉乡人绝,寒色青青战马多。
共许陈琳工奏记,知君名行未蹉跎。
萧寺姑分一日光,人生同调稳相当。
空斋夜语规前哲,带酒论文恐老狂。
三献三休真琬琰,一前一却笑螳螂。
君家江左才名旧,会向长涂一振骧。
纷纷郁郁烟结扉,传道老何孙子归。褓中不作婴儿泣,芝兰共见生庭闱。
于公决狱德莫比,今日何公亦如此。掌中送此麒麟儿,不是如来须孔子。
长儿本自长沙得,骥子生孙定奇特。未论玉骨秋水神,闻说已传汤饼色。
无生深旨诚难解,唯是师言得正真。
远近持斋来谛听,酒坊鱼市尽无人。
会稽有佳士,华扁题新居。临轩不种菊,绕槛惟栽蔬。
深春初雨霁,嫩绿盈庭除。多均性淳雅,乐此勤诗书。
晨餐止姜芥,晚炊多菁薤。不慕腥与膻,澹泊心自如。
年来已腾达,青骢映华裾。将谓厌梁肉,轩扁堪成虚。
孰识君子心,穷达同一初。节操日弥坚,此味恒不疏。
嘉训祖先哲,千载齐芳誉。他年纪青白,舍子其谁欤。
梦里罗浮路,依稀竹外村。一枝春色动,清气满乾坤。
兰亭醉客旧知闻,欲问平安隔海云。
不是金陵钱太尉,世间谁肯更容身。
鳌背楼台拂白榆,此中槎客亦踟踌。
牢山道士无仙骨,却向人间作酒徒。
京兆小斋宽,公庭半药阑。瓯香茶色嫩,窗冷竹声干。
盛德中朝贵,清风画省寒。能将吏部镜,照取寸心看。
跻阁攀岩入化城,薜萝高卧寄闲情。
孤窗上月分灯影,乱叶随风杂磬声。
麋鹿自知谐野性,簪圭何用绊虚名。
真僧出世心无事,戒得冰壶彻底清。
君门乞得此身閒,野树烟江一棹还。收拾旧时诗酒伴,远寻僧舍入秋山。