西导岷源阔,南浮楚望开。
弄珠嫌蚌隐,投璧让蛟回。
岸翠山烟逼,波红日影来。
万艘徒扰扰,谁是济川材。
多年卧病厌腥{左月右娄},香饭初依竺国流。
宣父蒲葅真可学,钟岏蚶蛎更无求。
炉销午篆天花泊,几隐宵灯偈叶留。
割肉炰羔非我事,此身今悟一浮沤。
平生不作有情别,此日河桥泪欲垂。共是异乡愁独往,非关绕树叹无枝。
因君马上临岐句,添我山中静夜思。衰病况兼寒雪重,春来杖屦未须期。
故人何处思沧茫,幸有音书未久荒。布帽残经情缱绻,黄沙白日泪淋浪。
归来几见千年鹤,梦去还寻五石羊。门外孤松高百尺,寒霄犹得伴冰霜。
山川迢递行人倦,馆谷慇勤茂宰贤。借问琴堂深浅兴,雪中修竹正苍然。
晁郎高居卧冰雪,得此悬空两秋月。已将屋角倒魑魅,更与人间洗炎热。
一月团团如扇面,一月菱花光掣电。怜君囊中一物无,意欲分君托方便。
菱花入袖世莫识,空堂夜留疏雨滴。天生宝气有期会,复恐藏去终无益。
君行万里寻剑术,山精唤君君莫出。寒泉百尺傍枮树,狡兔九月投霜鹘。
未须潘谓苦哦诗,或自苏公识神物。下有禅和不笑人,须君一照蛟龙窟。
海上凡鱼不识名,百千生命一杯羹。无端更号西施舌,重与儿曹起妄情。
四壁萧然万卷忆,时人莫认作癯儒。
他年得志英华发,始信胸中道味腴。
北风海上来,落日草根白。长啸登高丘,远望无诸国。
剑水东流霸气寒,台江千树叶声乾。英雄去后遗弓剑,蔓草芳陵那忍看。
我家正在平台北,十载迷魂归不得。几度逢人问故林,碧池细柳今萧索。
少年任侠无所忧,奋身欲向铜龙楼。长安春物忽相弃,终南灞水空悠悠。
青云迢递谁将引,况乃摧残更多病。绿发从教变雪霜,丹心未必随灰烬。
陈君倜傥无世情,读书千卷尚逃名。一门兄弟俱才俊,百岁严君更老成。
感君意气空流俗,贫贱相看情转熟。客舍迎霜已赠衣,山储累月常分粟。
风雨凄凄四月天,孤村芳馆度流年。未投定远佣书笔,羞逐君平卖卜钱。
君家一双椰子杯,远从交广带将回。剖开瘴水蛮烟腹,割断玄霜玉露胎。
乌梨木柄银錂口,若比匏尊应更厚。莲房半侧碧筒深,中有黄流汎郁金。
最怜竹里泉中洗,不厌松边石上斟。人言此杯能辟蛊,倾银注玉空论富。
少陵未许称木瓢,谪仙且莫誇鹦鹉。山人心爱口不言,肯遗还山酌白云。
君不见丰城双宝剑,当年知己亦平分。