夫君千里妾重闱,哭尽秋天无雁飞。夫不归来身化石,朝朝风雨望夫归。
郎如流水去不归,妾身未死心先灰。一朝粉黛随烟雾,郎归空拜北邙堆。
辛勤累石明妾志,数尺昂然妾无异。贞坚莫道本无情,泪痕血点皆生气。
呀鹰暮啄肤藓癯,十年山鬼空揶揄。相公请禁樵采路,不坏期与天地俱。
壁上陋室铭,门我剪茅亭。
小市鱼虾散寂寂,大江风浪来冥冥。
郭翁虽老犹貌泽,腹贮今古心和平。
只应独将笏拄颊,清坐都不挂毫发。
何必随逐栏头奴,日招税钱三万亿。
前灵运,后延年,桑麻旧国常苑然。
城颓路阙总令好,不知於人安稳否。
玉指理瑶琴,含情不自任。一弹一惆怅,岂是为知音。
夜静月在水,秋高风满林。相如方燕好,莫奏白头吟。
明日鸣鞭天一涯,悠悠此夕怯分离。红楼有恨金波转,
翠黛无言玉箸垂。浮蚁不能迷远意,回纹从此寄相思。
花时定是慵开鉴,独向春风忍扫眉。
露洗檀心迥绝尘,猩袍曾受百花臣。
东风唤起清平曲,西洛移来富贵春。
金缕杯深如劝客,香霞幄暖欲薰人。
年年此地开芳席,看到儿孙色更新。
虏兵震地喧鼙鼓,黑帜插城遍楼橹。
蔽空戈甲来如云,群盗相随剧豺虎。
胡尘漠漠四壁昏,诸将变名窜军伍。
十万兵噪龙德宫,上皇避狄几无所。
嗣君匹马诣行营,朕躬有罪非君父。
奸臣草表遽书降,身率百官先拜舞。
那知冯道冷笑渠,立晋犹存中国主。
翠华竟作沙漠行,望云顿有关河阻。
九天宫殿郁岧嶤,目断离离变禾黍。
生灵日夕望中兴,犹幸君王自神武。
相公特起为苍生,下视萧曹无足数,
词议云涌纷盈庭,群策但以二三取。
老谋大节数子并,行见犁庭灭金虏。
立马常依仗下鸣,日咏杜鹃怀杜甫。
飞鸟犹尊古帝魂,激烈浩歌来义旅。
规模共佐李西平,庙貌不移旧钟簴。
叠茅重苇一堂新,设榻聊安簿领身。落枕不知莺树晓,污书长苦燕泥春。
狱官何预青苗事,野意新便白葛巾。能向此间时得趣,何须分外拜车尘。
丽日祥云覆苑墙,柳丝驰道曲尘黄。
山呼万岁迎春仗,花覆千官献玉觞。
騄駬籋云天步远,驺虞节射乐声长。
微臣奉引陪鹓鹭,许听箫韶入建章。
三生石上缔良缘,久耳鸿名万口传。警幻难期醒大梦,痴情何处不神仙。
滑稽雅擅淳于术,退息当跻卫武年。满腹诗书芬齿颊,漱馀喷上百花笺。