披云来访郑安期,卓锡兼寻景泰师。名士无聊托仙佛,神州有泪混华夷。
濛濛海色闻边角,莽莽春愁上酒旗。斜日下山谋一醉,红棉开遍越王祠。
淡烟疏雨晴明日,飞絮落花游子心。
燕话春愁初睡起,一帘草色暮池深。
何哉清明乃尔愁,雨声中间花事休。
一春留春不肯住,况无酒与春相酬。
墙头笋已吹成竹,夺我斋厨苍玉束。
满床书卷为不平,亦怨秋崖长负腹。
再钻巴火尚浮家,去国年多客路赊。
那得青烟穿御柳,且将银烛照京花。
香鬟半醉斜枝重,病眼全昏瘴雾遮。
锦地绣天春不散,任教檐雨卷泥沙。
片片飞花更异乡,人家插柳抵愁长。晴沙烟草几今古,春去春来燕子忙。
淡烟疏雨清明日,飞絮落花游子心。燕话春愁初睡起,一帘草色暮池深。
片片飞化更异乡,人家插柳抵愁长。
晴沙烟草几今古,春去春来燕子忙。
少年喜追随,老大厌諠哗。惭愧二三子,邀我行看花。
花开岂不好,时节亦云嘉。因病既不饮,众欢独成嗟。
管弦暂过耳,风雨愁还家。三日不出门,堆豗类寒鸦。
妻儿强我饮,饤饾果与瓜。浊酒倾残壶,枯鱼杂乾虾。
小婢立我前,赤脚两髻丫。轧轧鸣双弦,正如橹呕哑。
坐令江湖心,浩荡思无涯。宠禄不知报,鬓毛今已华。
有田清颍间,尚可事桑麻。安得一黄犊,幅巾驾柴车。
吴越清明四十年,可曾归梦搅清眠。楼头欲与仲宣语,蓦地一声啼杜鹃。
丫头石虽断,文字未全讹。
年筭赤乌近,书疑黄象多。
几时经霹雳,异代见干戈。
更与千秋看,松煤定费摩。