老去不自觉,岁除空一惊。
深知无得丧,久已罢经营。
黄卷讥前失,清樽借后生。
何年遂疏懒,伏腊任躬耕。
三年不踏门前路,今夜仍看屋里灯。
照佛有余长自照,澄心无法便成澄。
追欢狂客去忘返,入定孤僧唤不譍。
更到西禅何所问,隔墙鱼鼓正登登。
年更六十七,旬满三百六。
俯仰定何为,万事如转毂。
禅心澹不起,非人自歌哭。
芸芸初莫御,势尽行将复。
学道道可成,无心心每足。
守岁听儿曹,自笑未免俗。
千年烂熳鳌山地,少小看灯忽二毛。兵后忍闻新乐曲,月前真愧旧宫袍。
南州楼阁烟花起,北极风云嶂塞高。怅望碧天聊独立,夜阑车马尚滔滔。
欲将斗柄作垂钩,高挂银蟾照九州。皇帝万年临宇宙,群黎无处不歌讴。
两间和气氤氲合,五色卿云烂漫浮。一曲升平人尽乐,老夫林下更何求。
上元佳节在山城,逝水流年忽自惊。灯火殊方同节候,歌钟何处起春声。
衰残断酒江梅笑,飘泊怀乡鬓雪生。四海幸逢阳道泰,官曹端坐咏升平。
客里逢除夕,孤灯欲断魂。愁添炉内火,静掩水边门。
寂寞人千里,凄凉酒一尊。江梅春未到,已放冷烟村。
井梧一叶报秋风,看到三更月正中。星宿尽随天左转,河流直与海相通。
红云四照酒光浓,开宴蓬莱顶上峰。手拨劫尘看世界,茫茫人海战群龙。
晚云撩乱商量雪,家傍梅花合有诗。
不寄一枝春苦吝,相思五夜梦先知。
乘云而下惟姑射,得圣之清者伯夷。
已戒管城三盥沐,讵令空手对冰姿。