去后朝朝有所望,过江才觉别离长。梦君不及魂飞苦,怨我强如意感伤。
大海回波终共命,朔风吹雪已盈肠。早知澹泊生烦恼,何苦当时不忍狂。
金尊莫倚青春健,龌龊浮生如走电。
琴瑟盘倾从世珠,黄泥局泻流年箭。
麻姑爪秃瞳子昏,东皇肉角生鱼鳞。
灵鳌柱骨半枯朽,骊龙德悔愁耕人。
周孔蓍龟久沦没,黄蒿谁认贤愚骨。
兔苑词才去不还,兰亭水石空明月。
姮娥弄箫香雨收,江滨迸瑟鱼龙愁。
灵芝九折楚莲醉,翾风一叹梁庭秋。
醁亚蛮觥奉君寿,玉山三献春红透。
银鸭金鹅言待谁,隋家岳渎皇家有。
珊瑚座上凌香云,凤炰龙炙猩猩唇。
芝兰此日不倾倒,南山白石皆贤人。
文康调笑麒麟起,一曲飞龙寿天地。
七彩隋珠九华玉,蛱蝶为歌明星曲。兰房椒阁夜方开,那知步步香风逐。
沙棠作船桂为楫,夜渡江南采莲叶。复值西施新浣沙,共向江干眺月华。
月华似璧星如佩,流影澄明玉堂内。邯郸九枝朝始成,金卮玉碗共君倾。
巫山巫峡长,垂柳复垂杨。同心且同折,故人怀故乡。
山似莲花艳,流如明月光。寒夜猿声彻,游子泪沾裳。
梅花开满枝,无奈晓风吹。风吹花落尽,争似未开时。
花开终有落,非关晓风恶。愁杀爱花人,城头复吹角。
征夫出门时,征妇泪垂垂。把酒劝夫饮,执手问归期。
归期今已过,更无消息归。朝朝倚楼望,只见雁南飞。
折杨柳,送别离。朝朝送人远别离,门前杨柳折还稀。
今年折杨柳,来岁复生枝。奈何离别子,一去无回时。
试听《白头吟》,慢饮尊中酒。古来悲白头,人情苦难久。
结发为夫妻,百年期白首。容颜衰落相弃捐,何况君臣与朋友。
汉高宽大主,萧何开国功。谗言一以入,几死天狱中。
陈馀与张耳,刎颈同生死。一朝争相印,雠雠世无比。
周文吕望不再见,管鲍结交宁复闻。玄德孔明若鱼水,胶漆孰如雷与陈。
斯人自此一以少,今世求之更无有。谈笑寻戈矛,那能托身后。
听我歌,歌《白头》。劝君饮,君莫愁。日月有时而剥蚀,世态谁能终不易。