小时不识数,两手道十五。
醉来学骑马,堕马亦不苦。
日暮狂歌草泽中,月出东墙那怕虎。
一年两年复两年,短发萧萧鬓可数。
千重饥寒傍泰州,日出日没坐一楼。
风帘不动杏花雨,冒雨冲花问客舟。
舟泊平沙天喜晴,谁家楼上踏歌声。
探囊沽酒不尽醉,醉死溪山鬼亦清。
手谈心力拙,耳语口脂香。以旧相思告,将新嘉会忘。
乡音方半改,卷发尚前妆。既见终疑梦,悬心犹未降。
楚国当年滥政刑,子胥何事亦鞭平。
当时若有权轻重,止合终身去郢城。
穷冬日日爱天晴,古寺门开绝送迎。
野鹤忽来桥上立,山僧独向水边行。
过寒梅树白全少,入腊草牙青渐生。
又是舒州一年了,怕看新历动乡情。
峨峨日观出云层,西麓灵庵寄佛乘。金地阙人安大众,玉京选士得高僧。
霜刀断腕群魔伏,钿轴存心奥义增。顾我旧山泉石美,湔除诸恶赖贤能。
远望更嵯峨,长松挂绿萝。浮云归太华,高阁倚晴河。
露溢蝉声急,岚光雁影多。酒酣人散后,明月满山坡。
新晴清兴偶同乘,扫石留题忆旧曾。官道联镳无俗侣,禅床迎客有高僧。
珠林对酒循环饮,石磴凌空次第登。万里长江供远望,攀跻绝顶力犹胜。
银河倒挂青山顶,苍虬偃卧芙蓉冷。烟峦深处起楼台,双双人在蓬莱境。
我观斯人非避秦,韬辉伏耀全天真。盍簪爱话无生事,恐教名利萦兹身。
霜叶林边秋色映,桂花香里行厨净。弹琴惟取古为音,漉酒还将清比圣。
逍遥此乐人间稀,洁已由来世所讥。只今四海皆乐土,不羡羊裘钓石矶。
八月高飙天上来,胥江叠浪如山堆。伍相扬威不可触,秦皇当渡空徘徊。
雷驱雪拥洪涛起,北赭南龛愁对峙。白马疑奔练影中,素车隐动鞞声里。
鸱夷之器未飘风,属镂之铓尚吐虹。野麋才入夫差苑,蔓草旋生句践宫。
吴亡越霸期须度,独有灵胥难霁怒。涌势常愁地轴翻,倾波若向天关注。
胥江涛险有如此,不烦铁锁沉江底。饮马谁教水伯逋,控弦谁使阳侯徙。
吁嗟乎巨壑填盈精卫石,朝可枯潮夕枯汐。兰亭夜抱冬青枝,累累之涕不可绝。
月在中,井水明,匪井水之明,姑之心。今日为王氏姑,明日为李家妇。
茑萝系乔枝,同心誓相守。金镮双威甤,母欲夺之。
金镮不可断,姑心不可转。金镮可断,井水可浊。姑心不可转,姑身不可辱。
母知有姑,姑知有夫。鸳鸯铩其羽,安能傍鸥语?生不同室,死或同穴。
井水之清,金镮之贞。