袅如垂线软如茵,古流蒙茸映晓痕。
解憾有情迷雾雨,恣生间地杂兰荪。
绿铺春色围茺寺,远榇斜阳接钓村。
波翻别浦情无尽,日下重楼望欲迷。
独鸟自飞烟漠漠,行人不驻雨凄凄。
王孙何事征鞍晚,兰泽空闻杜宇啼。
冷香疑到骨,琼艳几堪餐。
半醉临风折,清吟拂晓观。
赠春无限意,和雪不胜寒。
桃李有惭色,枯枝试并栏。
空山寂寂行人稀,冈头落花如雨飞。罢琴惆怅不能已,故乡寥落何当归。
南去百粤羽书急,北来三吴戎马肥。安得龙骧拥战舰,扫除俘寇扬国威。
东望吴门愁路涩,暮帆春雨欲归迟。朝来为说烟尘静,不遇乡人那得知。
酿蜜山蜂初割户,衔泥梁燕已成家。
春愁漠漠连芳草,閒过东园数落花。
韶光大半去匆匆,几许幽情递不通。
燕未成家寒食雨,人如中酒落花风。
一窗草忆濂溪老,五亩园思涑水翁。
无赋招魂成独啸,且排春句答春工。
春事今如此,凭高兴未阑。
半帘疏雨过,一院落花閒。
草色迷幽迳,禽声出晚山。
东风能育物,不改鬓毛斑。
酒能成病姑停饮,诗怕伤时莫浪吟。
客又不来春欲去,一帘花影哢鸣琴。
策蹇又山行,看山不识名。
平林秋后薄,叠嶂日边明。
云近侵衣湿,泉幽照影清。
归樵饶乐意,笛弄两三声。
寂寞柴门贺客疏,已输渐后饮屠苏。
花情柳思开新岁,竹简蒲团只故吾。
献楚有谁能辨玉,求齐正自不工竽。
朝来笑挽春风问,亦解重青两鬓无。