闻道金山卫,连朝窜日兵。难民多越境,流寇但争城。
尚有延韩议,空余撼岳声。艰危江左局,尽付黑头荣。
片舫飞云色,来时绕百蛮。巳游北极遍,仍向五湖还。
采药桄榔浦,诛茅薜荔山。高风落桂海,直拟谢公閒。
阴森老柏少姨庙,炉烟蓬勃疑行云。
祭盘狼籍山鸟饱,巫祝生涯来往人。
忆时送公公索诗,欲从公醉亦狂辞。今叨东镇恩方厚,更过邻城喜可知。
已分尊前非敌量,独怜湖上失春期。江南地煖霜无力,橘绿莼丹蟹自肥。
老去情怀怕别离,年来不作送行诗。
人前举似终难信,问着垂杨便可知。
妻子相携失所居,山川迢递更崎岖。
征鸿去去秋风急,惊鹊栖栖夜月孤。
赖有绨袍邻范叔,免教岐路泣杨朱。
归来每忆溪船上,买得鲜鱼酒旋沽。
郁郁文章不称时,岂堪寂寞寄人篱。
早知乱后为儒误,始恨年来入道迟。
春晚茅山犹有术,秋深商岭已无芝。
何当乘此清风去,共看山家未了棋。
义和传来见一班,少年笔力老孱颜。
根源有学皆堪味,首尾无瑕孰敢删。
工要前篇人易取,说须两段意相关。
森森天骨晶光缥,去必轩腾十二闲。
文彩垂星虹,欲献明光宫。琉璃水沉紫烟润,花生彩笔摇春风。
行行辞家几千里,交游每结青云士。尔来客舍依我邻,夷说悠德不归意。
燕山五色雪舞花,大河一夜回仙槎。故园桂松色依旧,人民城郭还惊嗟。
丈夫平生。
人生如断蓬,万里忽相值。会日常苦难,别日常苦易。
十年闻子名,未识已心醉。我友岂不多,爱子好心地。
身小胸胆大,面目无邪气。磊磊栋梁姿,温温瑚琏器。
人物衰落尽,百马逢一骥。我怀未倾倒,离别已复至。
天寒霜正繁,山险道不利。君行独何为,百里求自试。
愿持孝友资,发为恻隐治。上马且勿难,吾民伫嘉惠。
他年庙堂上,举此亦不异。强饭数寄书,待尔慰穷悴。