家居琼馆海山隅,腹内包藏三教书。
明月清风为活计,蓬头跣足走寰区。
玉炉丹熟斟琼醑,金阙朝回唱步虚。
要识我侬真面目,广寒宫里看蟾蜍。
春深陌上桑,群蚕赖以食。
鞠蚕妾之事,采桑妾之职。
桑老蚕茧成,幸而筥筐实。
缲之复纺之,妾复躬紝维。
织成一端练,于以蔽袒裼。
使君一问桑,下车辄思惑。
妾固愿相从,妾夫不足惜。
安得以妇人,而灭使君德。
使君勿内热,妾心坚如石。
水满寒潭潭著月,山藏空谷正吞烟。
金鸡初报洞中晓,一声唤起玉渊龙。
路似羊肠绕,溪如燕尾分。
青山相领略,许我一丘云。
祇园甘露滴,使我宿酲消。独自留方丈,诸天不寂寥。
行踪泥芳草,吟兴写芭蕉。已作逃禅客,无烦折简招。
乱石跳素波,寒声闻几处。飕飕暝风引,散出空林去。
乍依菱蔓聚,尽向芦花灭。更喜好风来,数片翻晴雪。
风送出山钟,云霞度水浅。欲知声尽处,鸟灭寥天远。
幽石生芙蓉,百花惭美色。远笑越溪女,闻芳不可识。
远岫见如近,千里一窗里。坐来石上云,乍谓壶中起。