南山石嵬嵬。
松柏何离离。
上枝拂青云。
中心十数围。
洛阳发中梁。
松树窃自悲。
斧锯截是松。
松树东西摧。
特作四轮车。
载至洛阳宫。
观者莫不叹。
问是何山材。
谁能刻镂此。
公输与鲁班。
被之用丹漆。
熏用苏合香。
本自南山松。
今为宫殿梁。
瑶林中有翳桑儿,鼎贵生涯不救饥。
愿缩天人散花手,放渠奔走趁晨炊。
杜陵叟,居杜曲,终岁胼手兼胝足。刈麦初罢又插秧,身劳岂畏泥涂辱。
旱魃为虐苗皆枯,大风卷地更折谷。天灾厄人人无言,县官催租火迅速。
哀鸿嗷未休,豺虎满人屋。粟帛献稍迟,金刚齐努目。
竹笥搜尽寒冬衣,桑阴鬻我耕田犊。官钱虽纳杼柚空,谁将灾苦宣苍穹。
苍穹明镜鉴万里,讵能察我茅檐蔀屋之私衷。
晨起日色昏,村落隐轻雾。相将楼上来,豁然乾坤露。
晴高大岘云,秋远济阴树。海山何处归,万里如可步。
瞥看尘砚忽生冰,试出疏门雪已平。栖鸟乱争寒栱闹,晚鸡微傍冻枢鸣。
风花半结乾尤重,云叶初黄暗未晴。书罢拥衾浑不寐,夜长惟听洒窗明。
石桥通曲港,三两聚人家。树密知村近,溪环觉路遐。
吴绵明似雪,越女艳于花。薄暮聊吟眺,山山隐晚霞。
昔闻孟津河,千里作一曲。此水本自清,是谁搅令浊。
北园有一树,布叶垂重阴。外虽饶棘刺,内实有赤心。
独坐贡闱里,愁多芳草生。仙翁昨日事,应见此时情。
柳阴荷锄归,豆荚未出土。呼儿夜饭牛,昨宵有微雨。