剑佩芙蓉秋水明,孤忠自许命全轻。长安一片笙歌月,不照卢龙塞外情。
万化逐流水,一往不复回。
昨日栏中花,今晨安在哉。
焚香心如冰,未受寒暑催。
赠花以片言,自落还自开。
上将三略远,元戎九命尊。缅怀古人节,思酬明主恩。
山西多勇气,塞北有游魂。扬桴上陇坂,勒骑下平原。
誓将绝沙漠,悠然去玉门。轻赍不遑舍,惊策骛戎轩。
凛凛边风急,萧萧征马烦。雪暗天山道,冰塞交河源。
雾锋黯无色,霜旗冻不翻。耿介倚长剑,日落风尘昏。
塞外欲纷纭,雌雄犹未分。明堂占气色,华盖辨星文。二月河魁将,三千太乙军。丈夫皆有志,会见立功勋。
草檄驰高阙,分符出未央。雕弓秋玉镂,宝剑夜金装。
马饮长河白,兵交落日黄。军中诸校喜,生得左贤王。
胡麻叶大麦穗黄,百株垂柳干株杨。东村西村通桥梁,鸡鸣犬吠流水长。
养蚕作茧家满筐,种豆绕篱瓜绕墙。趁墟日出驱马羊,秧哥杂沓携巴郎,怀中饼铒牛酥香。
巴郎汉语音琅琅,中庸论语吟篇章。阿浑伯克衙前忙,分水雇役兼征粮。
衣冠大半仍胡俗,郡县从新隶职方。轮台之悔思汉皇,穷兵西域晚自伤。
后来岑著作,歌词尤慨慷。城头吹角雪茫茫,边风夜吼不可当。
一川碎石挟之舞,误惊群燕翻空翔,至今诵之心悲凉。
荒微忽变丰乐乡,天时地气应蓄昌。轮台之歌我继作,人间何处无沧桑。
边笳动地吹,铁衣寒未卸。
壮士冢累累,骨香千载下。
长安孤月半轮明,征夫远戍蓬婆城。古来离别难为情,况复萧条朔思生。
寒蛩东壁切叨鸣,不堪墙外砧杵声。感君独宿涕泗零,梦回枕席光荧荧。
起视银河天半横,枝头双鸟栖不惊。念我独兮忧伤并,安得沙场烽燧清。
腰县鹊印缦胡缨,鸳鸯为被合欢成,与君相对坐调笙。
塞外虏尘飞,频年出武威。死生随玉剑,辛苦向金微。久戍人将老,长征马不肥。仍闻酒泉郡,已合数重围。
微官已叹鸾栖屈,异事俄传鵩告凶。彩笔书来墨痕湿,玉楼人去酒尊空。
当时快意牛心炙,今日伤怀马鬣封。一幅铭旌送哀挽,白杨萧索九原风。