今夜客中宿,德州城外船。山东馀土俗,蓟北少风烟。
军馈交相集,舟行不可前。时闻羸老语,菜熟是丰年。
条风开献节,灰律动初阳。百蛮奉遐赆,万国朝未央。虽无舜禹迹,幸欣天地康。车轨同八表,书文混四方。赫奕俨冠盖,纷纶盛服章。羽旄飞驰道,钟鼓震岩廊。组练辉霞色,霜戟耀朝光。晨宵怀至理,终愧抚遐荒。
醽醁胜兰生,翠涛过玉薤。
千日醉不醒,十年味不败。
升仙台前白玉碑,柱石拿攫龙之而。鸿文载在御制集,初不假手词臣为。
我来摩挲一再读,颠者踪迹大可疑。忆昔元人失其鹿,群雄角逐争驱驰。
濠州布衣人未识,芒砀云气常随之。金陵一朝定九鼎,六合不足烦鞭笞。
是时楚兵最剽悍,不自量力来交绥。国家将兴有先兆,天遣来告贞元期。
明明天眼识王气,故以险怪惊愚蚩。英君往往谋略秘,计大不许寻常窥。
亦如田单破燕骑,神道设教尊军师。不然兹事乃近诞,小数何足夸权奇。
白旄一麾江汉靖,军前长揖从此辞。留侯自伴赤松去,谷城空立黄石祠。
天池之山高巍巍,竹林仙驭杳莫追。鹤归倘记石华表,世代已逐沧桑移。
百年雨露在山泽,惟有松柏参天枝。
猿不闻呼僧已归,翠烟依旧锁崔嵬。
水今流向人寰去,山昔飞从佛国来。
古径夏寒风落木,苍崖阴润雨生苔。
客缨自喜无尘濯,歌罢沧浪饮一杯。
守隘一夫何处在,长桥万里只堪伤。
纷纷塞外乌蛮贼,驱尽江头濯锦娘。
昔时丈人鬓发白,千年松下锄茯苓。
今来见此松树死,丈人斩新鬓发青。
落日明西极,高云暗朔方。楼台分照耀,宇宙一苍茫。
不借蛟龙便,虚成燕雀忙。何须遣雷怒,郁郁绕高梁。
纤纤初日射西楼,楼上帘旌卷绣鉤。
数襞断云秦望晓,一声寒雁鉴湖秋。
烟波憔悴西施国,风月飘零范蠡舟。
莫向登临动怀古,有情多为等闲愁。
悠悠九土各异形,扰据四生非一情。驱车策马殉世业,市文鬻义炫虚名。
三墨纷纠殊不会,七儒委郁曾未并。吉凶尚忌及数术,取与离合实纵横。
朝日夕月竟何取,投岩赴火空捐生。咄嗟失道尔回驾,沔彼流水趣东瀛。