狐白足禦冬,贵其服无斁。何当大火流,忽以代絺绤。
物性自有常,时序忽复易。人生一世间,岂能调众适。
朝为人所推,暮为人所嫉。重之即丘山,轻之比蝉翼。
自非金与石,焉能不销铄。唯当慎尔仪,守一永不忒。
晓日初浮万里晖,西风摇荡送秋归。
冥鸿直上三千丈,社燕春莺不敢飞。
岩岩钟山首,
赫赫炎天路。
高明曜云门,
远景灼寒素。
昂昂累世士,
结根在所固。
吕望老匹夫,
苟为因世故。
管仲小囚臣,
独能建功祚。
人生有何常,
但患年岁暮。
幸托不肖躯,
且当猛虎步。
安能苦一身,
与世同举厝。
由不慎小节,
庸夫笑我度。
吕望尚不希,
夷齐何足慕。
远送新行客,
岁暮乃来归。
入门望爱子,
妻妾向人悲。
闻子不可见,
日已潜光辉。
孤坟在西北,
常念君来迟。
褰裳上墟丘,
但见蒿与薇。
白骨归黄泉,
肌体乘尘飞。
生时不识父,
死后知我谁。
孤魂游穷暮,
飘摇安所依。
人生图嗣息,
尔死我念追。
俯仰内伤心,
不觉泪沾衣。
人生自有命,
但恨生日希。
众岛在波心,曾居旧隐林。近闻飞檄急,转忆卧云深。卖药唯供酒,归舟只载琴。遥知明月夜,坐石自开襟。
采秀深溪沚,高人思不穷。
仙岩回合里,灵壑杳茫中。
震泽余霞接,淞陵曲墅通。
夕沙流素月,秋水逗宾鸿。
花色弥霜镜,渔歌递远空。
一舟沿泛处,萧洒更谁同。
白云藏古寺,钟磬出东林。殿覆千年树,台封百尺阴。
一灯悬慧照,片月见禅心。愿受维摩戒,空山理梵音。
为余传语岭头云,君自无心笑我勤。
我亦暂来称使者,眼看官职似看君。