先后篮舆送我勤,交情岁久见漓淳。弟兄归去皆传语,事业应须日又新。
月华人影共徘徊,未算归程梦已回。涧水悲鸣易愁绝,长松休送雨声来。
重重烟霭望中收,渔网参差古渡头。木叶凋时孤雁远,月华高处一桥浮。
谢公屐冷山无恙,白傅船空水自流。话尽凄凉十年泪,秋风残醉卧南楼。
平皋已春风,昨夜犹繁霜。倦客惊节物,游子思故乡。
楼高白日促,远目空悲凉。愿言平生欢,各在天一方。
溯游不可从,山川阻且长。安得一樽酒,咿哑共深堂。
孤怀昔萧屑,壮志犹激昂。无阶际玄护,尚期梦池塘。
饥鹰在千里,怒鬣存三湘。寒鸦似相求,依依度斜阳。
中洲未归客,伫立赤花洲。日动绿槐影,闻君骄紫骝。
绛纱傅郑子,黄石待张侯。肯以青云器,随余汗漫游。
落落燕山路,劳劳楚客身。莫寻弹铗伴,且作灌园人。
白眼谁堪傲,青樽自慰贫。桃源今负郭,借住岂缘秦。
民有杀长吏,于理大悖之。
仁人根所自,吏德久已离。
击之柱后法,辇火救焚辎。
彼哉汉儒论,残贼忧软罢。
愿言敷国惠,以膏残民痍。
德著吾乡月旦评,丘园萧散傲虚名。袍虽不夺诗尤好,秋不曾悲赋自清。
早挂儒冠知有命,晚凭贝叶悟无生。人间月落天池后,定向维摩顶上行。
汝南如一器,百千聚飞蚊。
终然鼓狂闹,啾啾竟谁闻。
议郎盛德後,清修继先芬。
未试霹雳手,低回从此君。
学官冷於水,虀盐度朝曛。
间蒙相暖热,破忧发孤欣。
君今又复去,冀北遂空群。
岂无一樽酒,谁与通殷勤。
大梁多豪英,故人满青云。
为谢黄叔度,鬓毛今白纷。
漫天白雪无端现,佛室夜艾乌更啼。
相逢解颐足自慰,勿语俗子念心携。