地藏峰头咏五钗,阳明去后我升阶。到来阶级无多在,拄杖飞空无伴侪。
良人昨日去,明月又不圆。别时各有泪,零落青楼前。
君泪濡罗巾,妾泪满路尘。罗巾长在手,今得随妾身。
路尘如得风,得上君车轮。
渔阳千里道,近如中门限。中门逾有时,渔阳长在眼。
生在绿罗下,不识渔阳道。良人自戍来,夜夜梦中到。
万里安西久宿师,东风吹草又离离。
玉壼贮满伤春泪,锦字挑成寄远诗。
击虏将军方战急,押衣敕使尚归迟。
妆台宝镜尘昏尽,发似飞蓬自不知。
玉纤弹处珍珠落,流多暗湿铅华薄。春露浥(yì)朝华,秋波浸晚霞。
风流心上物,本为风流出。看取薄情人,罗衣无此痕。
纤纤玉手弹开处,美人之眼泪零落,泪多多濡湿脸上薄薄的铅华粉。泪如春露润湿早晨的花儿,眼如秋波浸润晚霞。
风流是心上的宝物,眼泪本为风流而洒。看那些薄情寡义之人,他们的罗衣上绝无泪痕。
玉纤:纤纤玉手真珠:珍珠,喻眼泪铅华:化妆品,搽脸的粉。春露:女子的眼泪浥:润湿。秋波:女子的眼神。
人日占晴候,元亨乃时行。宿雾停风合,疏云漏日明。
三阳开景运,两度昧明生。欲讼雨师去,巫咸其上征。
剥尽皮毛见本真,此中无古亦无今。等闲窗外东风软,露出先天一片心。
万竹先生八十春,乌纱拜领适逢辰。遥知寿算元无极,岁岁逢辰感圣恩。
突兀高台参土成,人言暴客此分赢。饮泉清节令寥落,可但梁山独坛名。
欲步夷途盍近思,行寻捷径却成迟。
大弨不必穿杨叶,古乐何曾唱竹枝。
须信孔门无用赋,也知高叟漫为诗。
功名易立书难读,努力当乘少壮时。
简报丛菊生小蕊,枝头应似拨冰醅。
故人有信来相访,好祝秋风及早开。