百年古谓风前烛,我逾七十饭不足。
亦知生世无工拙,久向人间耐荣辱。
今年上元灯满城,十里东风度丝竹。
蓬窗湿薪不御寒,独取残书伴儿读。
忽然得意见古人,半碗冻齑甘胜肉。
书生盖棺事未定,论著傥存终见录。
富贵无名岂胜数,意气空能骄世俗。
君不见拄天拄地邢君牙,不如诗人穷瞎张太祝!
三年过了又三年,阅遍华岩满五千。
功德完满珍重去,何劳使者上高田。
化人西来化穆满,渠又西行化恁人。枉杀周廷闲柱史,肯如汉女嫁乌孙。
窗明帘薄透朝光,卧整巾簪起下床。背壁灯残经宿焰,
开箱衣带隔年香。无情亦任他春去,不醉争销得昼长。
一部清商一壶酒,与君明日暖新堂。
西风薇省散鸣珂,把袂都亭奈别何。驻马白华河上近,渡江红叶雨边多。
蓟门砧动催鸿雁,苕水帆归掠芰荷。惟羡君家兄弟好,凤池岁岁沐恩波。
赐对金銮下九天,旋闻熊轼为驱前。
人从芸阁初分直,桂折蟾宫乍得仙。
刺史江山聊复尔,翰林风月自依然。
下车快草东封疏,今去祥符正百年。
大梁城东云出雷,捩风拖雨故徘徊。黄鹂坐树深无语,紫燕衔泥阻未回。
即恐孝娥为早冢,不闻神女傍阳台。火云西日垂垂暮,屋隙愁看返照来。
碧笋惊雷拔地长,绿筠玉粉土膏香。连踵彻顶无涯畔,谁是胞胎秘息方。
我居双髻峰,峰云尝相护。云里忽逢君,不畏潭龙妒。
荏苒十八年,梦巾时一遇。今昔非有殊,须发徒苍素。
譬如云隙月,随处时偶露。不知东升乌,何有西沈兔。
明明双眼孔,谁者为新故。薪易火居然,千秋为旦暮。
同君宿郊庵,四目还相注。回看双髻云,南飞绕湘树。
不是芳菲解泥人,自家生意总来真。当时只许程明道,道得前川句里春。