八桂归来后,又十年、泉红涧碧,蟠桃春晓。老子精神真满腹,合借福星当道。怎长寄、东皋舒啸。是则颠崖人渴想,柰一川风月多情好。攀琪树,拾瑶草。耆英洛社尊胡杲。问何当、棕鞋桐帽,率先九老。岁月天长留石磴,此约他时须早。定分我、香山歌笑。未论桑田沧海事,比诸公、他日犹年少。政恐有,锋车到。
陈桥一夜柘袍黄,天下都无鼾睡床。赢得坠驴閒老子,为君眠断白云乡。
杪秋气方肃,寒风动凉户。羁人未授衣,适体宁捐故。
云开汉皋路,目送征鸿度。山容欲受寒,园芳已漙露。
故交夕零落,新知偶惬素。时资盍簪益,聊以慰迟暮。
自喜茅斋僻,经时草木深。
见人稀倒屣,抱膝或长吟。
疏雨喧庭雀,闲窗澄夕阴。
会心方在寡,碌碌岂知音。
此行不必话离愁,且举匏樽醉几筹。
天下岂无山可买,男儿当与国分忧。
剑辞星匣边风凛,船驾云帆海月流。
莫道读书无用处,读书方有用兵谋。
暗数流光似掷梭,平生事业愧蹉跎。不堪卧病经旬久,添得新愁万种多。
篱菊幽香才破萼,井梧凉叶乍辞柯。扶筇试向窗前看,强学吟翁一醉歌。
拍拍溪流涨水痕,小舟难度泊荒村。酒家不许人赊饮,风雨潇潇紧闭门。
爱此白石梁,况对桥上月。携手素心人,而于此中别。
归来明月还照我,光湿瑶阶露华堕。疏钟不鸣偶回顾,严城层层巳深锁。
醉别千卮不浣愁,离肠百结解无由。蕙兰销歇归春圃,杨柳东西绊客舟。聚散已悲云不定,恩情须学水长流。有花时节知难遇,未肯厌厌醉玉楼。
白鹤巢兮丹井空,蓬山杳兮烟霞蒙。
陵谷变兮今古,木叶下兮秋风。
飞仙去兮朝太微,黄冠野服兮以游以嬉。
餐霞卧月兮世不我违,与世涤映兮天门可驰。
苍龙嗥兮云漫扉,石泉冽兮山芋肥。
俯仰宇宙兮日月蔽亏,灵秀回薄兮野芳呈姿。
山中之乐兮万化莫移,仙人不来兮隐者曷归。