天目郁嵯峨,移来雪满柯。冰霜隐鳞甲,风雨思如何。
冉冉岁云暮,亭亭芳意多。遥怜著书月,投分入烟萝。
春寒漠漠雨溟溟,假寐书床午梦醒。
十载客居便巷陌,一时乡思绕园亭。
繁花照槛知堪赏,乱石钩衣忆所经。
恰有古苔三亩绿,都来修竹万竿青。
当窗好鸟通人语,挂树危藤学字形。
日射韭畦朝可剪,香凝棕室昼常扃。
鹿场旧筑犹存号,鹤冢新封未刻铭。
架上残编归拟读,移文不待北山灵。
坐待刘义洗热烦,雪车冰柱早临门。
自怜学圃空称老,谁似登堂累抱孙。
杜子刈葵蔬入馔,陶翁收秫酒盈尊。
弈场莫谩夸能事,高着还当恼醉魂。
玉署仙人化綵云,每于江海见遗文。百年词翰真无敌,五马家声赖有君。
堆笏床头馀旧物,读书窗外种芳芸。停骖只在西湖上,一席西风许共分。
七夕风光岂易阑,一年一度巧相干。
不惊高处流星过,尽向今宵仰面看。
花月有情天阙冷,胭山随分酒杯寒。
从兹肃肃秋阴扣,却恐衣衾未复单。
檐鸦冻不哗,尺宅走万怪。休暇周四旬,一岁此心泰。
蠕蠕蠹丛生,低吟发遥籁。乐事际伏腊,劳生得微懈。
六年冗不治,枯菀久身外。故步安槃姗,饱死讵贻悔。
朝踏霜花行,夜共灯火爱。从徒百十人,昏昭竟何待。
堂前阿巽欢,足后娇儿狯。无病茶饭佳,俯仰为一快。
良士矜七尺,五斗究云隘。壮岁困磨牛,成劳笑安在。
凡情耻钝顽,奋跃务高大。似闻割洪流,海立昼全晦。
日黄拥被眠,炙手任渠辈。运会剥亦终,便老亦谁慨。
入耳百事乖,况闻公竟逝。撼胸来狂潮,万感倏起坠。
微生及中年,坐阅天地闭。夷齐各求仁,巢由耻非义。
公清畏人知,大壑蓄元气。归隐十年期,躬耕先世事。
老学烛犹明,孜孜味能至。厌乱傥已深,一瞑遂不视。
耽奇词赋古,养拙友朋疏。每退金华直,常翻贝叶书。
谭宗时契鸟,洗墨畏惊鱼。更羡东门达,延陵故不如。
几年书不到江东,知我忘形事事慵。南阮最贫方远宦,阿连同调且相从。
狂生肯信原非病,妄校须惭广未封。安得论文如定力,不眠长听五更钟。
酒帘花市旷径过,幽事宁如老去何。山近尉城春草绿,井连萧寺夕阳多。
国香空谷邀琴写,家食衡门带索歌。疏雨自沾苔径曲,几人鸠杖破烟萝。