晨起日色昏,村落隐轻雾。相将楼上来,豁然乾坤露。
晴高大岘云,秋远济阴树。海山何处归,万里如可步。
瞥看尘砚忽生冰,试出疏门雪已平。栖鸟乱争寒栱闹,晚鸡微傍冻枢鸣。
风花半结乾尤重,云叶初黄暗未晴。书罢拥衾浑不寐,夜长惟听洒窗明。
石桥通曲港,三两聚人家。树密知村近,溪环觉路遐。
吴绵明似雪,越女艳于花。薄暮聊吟眺,山山隐晚霞。
独坐贡闱里,愁多芳草生。仙翁昨日事,应见此时情。
柳阴荷锄归,豆荚未出土。呼儿夜饭牛,昨宵有微雨。
冻云同色坠飞霙,送腊迎春一岁成。
但见红花洗芳面,那闻黄竹度新声。
密移琼室祥光满,倒泻银河白浪平。
已属画师图此景,炎蒸相对卧桃笙。
薄醉冲寒跨驴出,霜木峥嵘村舍寂。野田无物饥鸱愁,溪路冻合凿冰汲。
新诗得意正森爽,朔云压脑转昏黑。初向驴子前头见,率然三点五点白。
不翼而飞何处来,塞空已并此身入。北极应摇斗柄注,东宿自张箕舌吸。
侧闻玄冥气不交,此时天上亦寒栗。研珠屑玉劳精神,被山冒岭费筋力。
上帝岂不乐无为,或言万姓乞膏泽。下界小臣同井蛙,仰窥妄以私意测。
道旁冻叟僵欲死,且愿被褐负暄日。
万事悠悠总逝波,人非物是旧山河。凤楼寥寂金莲步,燕馆荒凉玉树歌。
别浦春风开芍药,小亭秋色上藤萝。客怀正苦风涛恶,况复登临思转多。
雪飞当梦蝶,风度几惊人。半夜一窗晓,平明千树春。
花园应失路,白屋忽为邻。散入仙厨里,还如云母尘。
人家寥落尽,舟次夕阳间。一水中分峡,孤城半在山。
空天闻虎啸,僻壤识民艰。独有飞飞鸟,衔鱼过艇闲。